مروري بر معضلات پيش روي مهندسي مجدد

مهندسي مجدد در ادبيات مديريت به معني طراحي نو و ريشه اي فرايندها براي دستيابي به بهبود و پيشرفت سازمان ها است. سازمان هايي كه برنامه مهتدسي مجدد را پياده نموده اند و با موفقيت به انجام رسانده اند در كوتاه مدت به نتايج بنيادي و دستاوردهايي از جمله ارايه خدمات با كيفيت به مشتري، كاهش هزينه، سرعت بخشيدن به كارها و بهبود عملكرد سازمان دست يافته اند. عليرغم اثربخشي بالا و ضرورت اجراي مهندسي مجدد در صنايع و سازمان‌ها، متاسفانه اجراي آن با چالش‌ها و موانعي روبرو مي‌شود كه ازكيفيت كار كاسته و باعث شكست پروژه‌هاي مهندسي مجدد مي‌شود. مهندسي مجدد پتانسل بالايي در افزايش بهره وري، بهبود كيفيت وافزايش رضايت مشتري دارد وليكن اغلب به يك تغيير اساسي در استراتژي ها، فرايندها و منابع انساني منجر مي شود كه همين امر موجب مي گردد مهندسي مجدد در عمل با شكست مواجه گردد. يكي از مهم ترين شكست ها در اجراي مهندسي مجدد عدم اگاهي از منابع انساني و مقاومتي است كه سازمان در مواجهه با تغييرات از خود بروز مي دهد. در اين مقاله سعي بر آن بوده است كه با مروري جامع بر ادبيات پژوهش‌هاي صورت گرفته در داخل و خارج از كشور به دنبال بررسي چالش ها، موانع و علل اصلي شكست مهندسي مجدد در سازمان ها و به خصوص صنعت هتلداري باشيم. اين مقاله ابتدا تعاريف مهندسي مجدد را مورد بحث قرارداده سپس ادبيات را تحت عنوان معضلات و چالش هاي مهندسي مجدد مرور مي كند. با مطالعه پژوهش هاي صورت گرفته در خصوص مشكلات و چالش هاي سازمان ها و صنايع سه چالش مقاومت در برابر تغيير (چالش انساني)، تغييرات سازمان و عدم همكاري مديران ازچالش هاي اصلي و مشترك ميان پژوهش هاي صورت گرفته است.