بررسي اثر دينداري، صبر و اميد بر بهزيستي فضيلت گرا

An investigation of the effect of religiousness, patience, and hope on eudaimonic well-being

هدف پژوهش حاضر، تدوين مدلي ساختاري به منظور تبيين بهزيستي فضيلتگرا بر اساس مؤلفه هاي دينداري و نقش واسطه اي صبر و اميد است. روش پژوهش همبستگي است و مشاركت كنندگان شامل 527 دانشجوي دانشگاه شيراز بودند كه براي انتخاب آنها از روش نمونه گيري تصادفي خوشهاي چندمرحلهاي استفاده شد و پرسشنامههاي دينداري (گلاك و استارك، 1965)، مقياس صبر (خرمايي و همكاران، 1393 ب)، پرسشنامه اميد (اشنايدر، 1996) و پرسشنامه بهزيستي فضيلتگرا (واترمن و همكاران، 2010) را تكميل كردند. روايي و پايايي ابزارهاي استفادهشده، براي استفاده در فرهنگ ايراني در سطح رضايتبخش بود. تحليل دادهها با استفاده از نرمافزار SPSS21 براي آمار توصيفي، و از AMOS21 براي تحليل مسير در مدل معادلات ساختاري استفاده شد. نتايج تحليل مسير از نوع مدليابي معادلات ساختاري نشان داد مدل پيشنهادي با دادههاي اين پژوهش برازش مناسبي دارد و اثر مستقيم دينداري بر بهزيستي فضيلتگرا، دينداري بر اميد و صبر، و اميد و صبر، بر بهزيستي فضيلتگرا تأييد شد. همچنين، مدل نشان داد اثر غيرمستقيم دينداري با واسطه اميد و صبر، بيشتر از اثر مستقيم آن، باعث ارتقاي سطح بهزيستي فضيلتگرا ميشود. به اين معنا كه اگر اعتقادات و مناسك دين با اميد و صبر همراه شود، سبب ايجاد زندگي بهتر جوانان ميشود. از يافتههاي ديگر پژوهش آن بود كه ضرايب بعد اعتقادي (0/86=β) و عاطفي (0/80=β) دينداري، بيشتر از ابعاد پيامدي (0/50=β) و مناسكي (0/280=β) بود. بنابراين، پيشنهاد ميشود تأكيد بيشتري بر دروني و نهادينهكردن باورها (مانند: معرفت نفس و خدا) و احساسات ديني (مانند دلبستگي به خدا) نسبت به ساير ابعاد دينداري صورت پذيرد.

The aim of this study was to develop a structural model for the explanation of eudaimonic well-being based on the components of religiousness and the mediating roles of patience and hope. The research method is correlational and the participants were 527 students at Shiraz University who were selected through multi-stage cluster random sampling method and filled out the religiousness questionnaire (Glock and Stark, 1965), Patience scale (Khormaei, Farmani, and Soltani, 2014 B), and eudaimonic well-being questionnaire (Waterman et al, 2010). Reliability and validity of the scales, for use in the Iranian culture have been at satisfactory level. SPSS-21 and AMOS-21 softwares were used for path analysis. The results of structural equation modeling showed that the proposed model is a good fit with the data for study and the direct effects of religiousness on eudaimonic well-being, religiousness on the patience and hope, and patience and hope on the eudaimonic well-being were confirmed. The model also showed that the indirect effect of religiousness mediated by hope and patience on eudaimonic well-being is greater than its direct effect. That is religious rituals and believes accompanied with hope and patience make youth’s life better. Another finding of this study was that the beta value of belief (86/0=β) and emotional (80/0=β) religiousness were greater than those value of outcome (50/0=β) and ritual (28/0=β) dimensions of religiousness. Thus, it is suggested to emphasize on internalizing and religious feelings, more than other aspects of religiousness.