مقايسه فعاليت عضلات منتخب اندام تحتاني و سطح حركتي مركز فشار پا حين پايان غيرارادي راه‌رفتن در زنان مبتلا به مولتيپل اسكلروزيس و افراد سالم

زمينه و هدف: مولتيپل اسكلروزيس (Multiple Sclerosis: MS) يكي از شايع‌ترين بيماري‌هاي سيستم عصبي بوده و ميزان ابتلا در زنان شايع‌تر است. اختلال در الگوي راه‌رفتن از شايع‌ترين اختلالات حركتي در اين بيماران است. اين مطالعه به منظور مقايسه فعاليت عضلات منتخب اندام تحتاني و سطح حركتي مركز فشار پا حين پايان غيرارادي راه‌رفتن در زنان مبتلا به مولتيپل اسكلروزيس و افراد سالم انجام شد. روش بررسي: اين مطالعه مورد - شاهدي روي 10 زن مبتلا به MS (براساس طبقه‌بندي EDSS) و 10 سالم همتاسازي شده از نظر قد، سن و وزن انجام شد. فعاليت الكترومايوگرافي عضلات راست راني (RF)، پهن داخلي (VM)، پهن خارجي (VL)، دوسرراني (BF)، نيمه وتري (SM)، دوقلوي داخلي (GM)، درشت نئي قدامي (TA) و جابجايي مركز فشار پا (COP) با سيستم اندازه‌گيري فشار كف پايي حين پايان غيرارادي راه‌رفتن ثبت شد. آزمودني‌ها در پاسخ به يك سيگنال صوتي كه براي توقف (مرحله انتهايي راه‌رفتن) در زمان ضربه پاشنه پا ارايه مي‌شد؛ سعي مي‌كردند به سرعت توقف كنند. يافته‌ها: فعاليت عضله پهن خارجي گروه شاهد نسبت به گروه مورد به‌طور معني‌داري بيشتر بود (P 0.05)؛ در حالي كه در گروه مورد فعاليت عضله دوقلو داخلي به ميزان قابل توجهي افزايش يافت (P 0.05). همچنين، سطح حركتي مركز فشار پاها در گروه مورد كاهش آماري معني‌داري نسبت به گروه شاهد داشت (P 0.05). نتيجه‌گيري: افزايش فعاليت عضله دوقلو در گروه مبتلا به MS ممكن است ناشي از تلاش آنان براي آهسته كردن حركت مركز جرم به منظور پيشگيري از پيشروي استخوان درشت ني به سمت جلو و در نتيجه سعي در كنترل تعادل به عنوان يك استراتژي براي محدود كردن حركات مركز فشار پاها براي پيشگيري از سقوط باشد.