عنوان مقاله :
ارتباط فعاليت هاي فوق برناهه و كيفيت زندگي با عملكرد تحصيلي دانشجويان دندانپزشكي دانشگاه علوم پزشكي اصفهان
عنوان به زبان ديگر :
Relationship between extracurricular activities and quality of life with academic achievement in dental students of Isfahan University of Medical Sciences
پديد آورندگان :
كشاني، فروز دانشگاه علوم پزشكي اصفهان - دانشگده دندانپزشكي - گروه آسيب شناسي دهان و دندان، اصفهان، ايران , ترابي نيا، نكيسا دانشگاه علوم پزشكي اصفهان - دانشگده دندانپزشكي - گروه آسيب شناسي دهان و دندان، اصفهان، ايران , قضاوي، زهرا دانشگاه علوم پزشكي اصفهان - مركز تحقيقات پرستاري و مامايي، اصفهان، ايران , شامير، حميرا دانشگاه علوم پزشكي اصفهان، اصفهان، ايران , ناظم الرعايا، محمدرضا دانشگاه علوم پزشكي اصفهان - كميته تحقيقات دانشجويي، اصفهان، ايران
كليدواژه :
عملكرد تحصيلي , فعاليت هاي فوق برنامه دانشجويان دندانپزشكي , كيفيت زندگي
چكيده فارسي :
مقدمه:ايجاد فضاي يادگيري مناسب براي دانشجويان مي تواند در پديد آوردن دندانپزشكي با كفايت بالا نقش داشته باشد. يكي از عوامل موثر ميتواند فعاليتهاي فوق برنامه باشد. بعلت وجود مطالعات كم و وجود نتايج متناقض مطالعه حاضر ارتباط فعاليت هاي فوق برنامه و كيفيت زندگي با عملكرد تحصيلي دانشجويان دندانپزشكي دانشگاه علوم پزشكي اصفهان را ارزيابي مي كند.
روش ها:اين مطالعه توصيفي تحليلي برروي دانشجويان دندانپزشكي سه سال آخر دانشگاه علوم پزشكي اصفهان درسال 96-97 انجام گرفت. فرم جمع آوري اطلاعات شامل اطلاعات دموگرافيك - فعاليت فوق برنامه بود. براي تعيين كيفيت زندگي پرسشنامهSF-36 استفاده گرديد. پس ازاخذ رضايت پرسشنامه هاتوزيع وسپس داده ها با SPSS ورژن 22 و روشهاي آماري توصيفي و وروشهاي آماري استنباطي نظير آزمون tمستقل ، آناليز رگرسيون خطي ضريب همبستگي پيرسون موردتجزيه وتحليل قرارگرفت (p-value<0.05).
يافته ها: دراين مطالعه130دانشجو(51 پسر و79 دختر ) با ميانگين معدل 15/84 و ميانگين نمره كل كيفيت زندگي 72/03 بودند. ضريب همبستگي اسپيرمن ميان كيفيت زندگي و معدل ارتباط معني داري نشان نداد (r=0/086, p-value=0/332).. ميانگين كيفيت زندگي درگروه داراي فعاليت فوق برنامه بيشتراز مواردي كه فعاليت فوق برنامه نداشتند بود اما از ديد آماري معنادار نبود (P>0.05).
نتيجه گيري: بطور كلي ميتوان دريافت كه احتمالا انجام فعاليتهاي فوق برنامه از علل افت تحصيلي و يا پيشرفت تحصيلي نميباشد وباتوجه به اينكه ميانگين معدل دانشجويان در رشته دندان پزشكي درحدمطلوبي نبود، بررسي فاكتورهاي ديگر موثر بر پيشرفت و عملكرد تحصيلي بايد مد نظر قرار گيرد.
چكيده لاتين :
Introduction: Creating an appropriate learning environment for students can play a role
in generating dentist with high qualification. One of the factors that can be effective is
extracurricular activities. Becouse of few studies and contradictory results, this study
evaluate the Relationship between extracurricular activities and quality of life with
academic achievement in dental students of Isfahan University of medical sciences.
Methods: This descriptive-analytical study was carried out on dental students in the last
three years of education in Isfahan University of medical sciences during year of 2017-
18. The data collection form was divided into, demographic information and
extracurricular activities. The quality of life was determined with the SF-36
questionnaire.Then, after the satisfaction questionnaire was distributed, data were
analyzed by SPSS Version22 and descriptive statistical methods, Pearson correlation
coefficient , t-test and linear regression(P-Value<0.05).
Results: In this study, 130 students (51 Males and79 Females) were studied with the
mean academic achievment score 15.84 and mean score of total quality of life 72.33.
Spearman correlation coefficient showed no meaningful relationship between the total
score and the quality of life (r=0/086, P-Value=0/332). Quality of life mean score, in the
group with extracurricular activities was more than those who did not have
extracurricular activity but this differences was not statistical significant (PValue>
0.05).
Conclusion: In general, it can be concluded that extracurricular activities are not likely
to be effective in academic achievement and academic failure, and since the average
students score in dentistry is not favorable, investigating other factors should be
considered.
عنوان نشريه :
راهبردهاي توسعه در آموزش پزشكي