راهكارهاي بهينه سازي ارائه برنامه آموزشي پزشكي روايتي از ديدگاه كارورزان پزشكي: يك مطالعه كيفي

Optimization strategies for presenting a narrative medicine course from the perspective of medical interns: A qualitative study

مقدمه و هدف: پزشكي روايتي در سال 2000 به عنوان رويكردي براي عملكرد موثر و انسان گرايي در پزشكي مطرح گرديد. رويكرد روايتي به منظور ارتقاي منش حرفه اي كارورزان پزشكي در دانشگاه علوم پزشكي اصفهان به صورت دوره آموزشي ارائه شد. اين مطالعه با هدف توصيف راهكارهاي بهينه سازي ارائه برنامه آموزشي پزشكي روايتي انجام شد. روش ها: اين مطالعه به روش كيفي و با رويكرد استقرايي در سال 1399 انجام شد. كارورزان پزشكي مشاركت كننده در اولين دوره پزشكي روايتي شامل 18 نفر با نمونه گيري هدفمند وارد مطالعه شدند. مصاحبه هاي عميق نيمه ساختارمند و فردي انجام شد و داده ها با نرم افزار 10MAXQDA تحليل شد. يافته ها: مشاركت كنندگان پژوهش شامل 18 نفر از كارورزان پزشكي (10 مرد و 8 زن) با ميانگين سني 0/38±25 بودند. در مجموع 417 كد، استخراج شد. راهكارهاي بهينه سازي ارائه دوره آموزشي به صورت 3 طبقه اصلي و 6 طبقه فرعي شامل پيش بيني هاي قبل آموزش (ايجاد انگيزه و فرهنگ سازي)، فرايند آموزش (راهبردهاي تدريس، نقش استاد و برنامه درسي) و الزامات اجرايي (تأكيد بر مؤلفه هاي اجرايي) استخراج شد. نتيجه گيري: در نظر گرفتن راهكارهاي تحليل شده به منظور آموزش اثربخش در دوره هاي بعدي در ساير دانشگاه هاي علوم پزشكي با توجه به بستر آموزشي و فرهنگي در ايران مي تواند مفيد واقع شود. همچنين استفاده از نظر متخصصين با تجربه در برگزاري اين دوره توصيه مي شود.

Introduction: Narrative medicine was introduced in 2000 as an approach to effective practice and humanism in medicine. A narrative approach was presented as a training course in order to improve the professionalism of medical interns in Isfahan University of Medical Sciences. The aim of this study was to describe the optimization strategies for presenting a narrative medicine educational program. Methods: This study was conducted qualitatively and with inductive approach in 1399. Medical interns participating in the first course of narrative medicine, including 18 people, were included in the study by purposive sampling. In-depth semi-structured and individual interviews were conducted and data were analyzed using MAXQDA10 software. Results: Participants included 18 medical interns (10 males and 8 females) with a mean age of 25±0.38. A total of 417 codes were extracted. The optimization strategies included 3 main categories and 6 sub-categories including pre-training predictions (motivation and culture building), training process (teaching strategies, teacher role and curriculum) and executive requirements (emphasis on executive components). Conclusion: Considering the analyzed strategies can be useful in order to teach narrative medicine effectively in subsequent courses in other universities of medical sciences with regard to the educational and cultural context in Iran. It is also recommended to use the opinion of experienced experts in holding this course.