بررسي متغيرهاي كينماتيكي اندام تحتاني حين راه رفتن در پرسنل نظامي سالم و داراي رباط صليبي قدامي بازسازي شده

Assessing of Kinematic Variables of the Lower Extremity while Walking in Military Personnel Healthy and Anterior Cruciate Ligament Reconstruction

زمينه و هدف با توجه به روند بهبود طولاني مدت آسيب رباط صليبي قدامي و بروز مشكلات ثانويه بعد از جراحي و همچنين عدم پايبندي افراد به برنامه هاي توانبخشي بعد از جراحي، ريسك پارگي مجدد اين رباط وجود دارد. عدم توجه به پارامترهاي كينماتيكي در حين حركت در افراد رباط صليبي بازسازي شده مي تواند از دلايل اصلي آسيب در اين افراد باشد. لذا هدف از اين مطالعه بررسي پارامتر و متغيرهاي كينماتيكي اندام تحتاني حين راه رفتن در پرسنل نظامي سالم و داراي رباط صليبي قدامي بازسازي شده بود. روش ها در اين مطالعه تعداد 34 پرسنل نظامي مرد در دو گروه 17 نفره سالم و داراي سابقه پارگي رباط صليبي قدامي به صورت داوطلبانه شركت كردند. ثبت اطلاعات كينماتيكي و كينتيكي حركت اين آزمودني ها به وسيله سيستم آناليز ويديويي حركت وايكان و صفحه نيروي كيستلر به ترتيب با فركانس نمونه برداري 200 و 1000 هرتز انجام شد. در نهايت با استفاده از نرم افزار نكسوس و ويژوال تري دي، تحليل و تفسير داده ها انجام شد. متغيرهاي كينماتيكي اندام تحتاني از لحظه تماس اوليه پا تا لحظه جدا شدن پا با صفحه نيرو محاسبه و بين دو گروه مقايسه شد. يافته ها با توجه به نتايج آزمون تي مستقل، ميزان دامنه حركتي فلكشن-اكستنشن مفصل ران و مچ پا در فاز استقرار در گروه ACLR، نسبت به گروه سالم، داراي ميانگين كمتري بود ولي رابطه معني داري بين دو گروه ديده نشد (P=0/12 ،P=0/62). همچنين، ميزان دامنه حركتي فلكشن-اكستنشن مفصل زانو در فاز استقرار و حداكثر زاويه فلكشن مفصل زانو در لحظه تماس پاشنه پا با زمين در گروه ACLR، نسبت به گروه سالم به طور معني داري كاهش پيدا كرده بود (P=0/03، P=0/005). يافته هاي حاكي از اين مطالعه نشان داد، متغيرهاي حداكثر ولگوس مفصل زانو و نسبت چرخش تيبيا به فمور در فاز استقرار در بين دو گروه اختلاف معني داري نشان داد و با افزايش ميانگين در گروه ACLR، همراه بود (P=0/032، P=0/038). همچنين در پارامترهاي مدت زمان فاز استقرار، سرعت گام برداري و طول گام برداري ارزيابي شده در حين راه رفتن در بين دو گروه اختلاف معني داري نشان داد و با كاهش ميانگين در گروه ACLR، همراه بود (P=0/02، P=0/03، P=0/01). نتيجه گيري با توجه به نتايج اين پژوهش پيشنهاد مي شود تمرينات بازتواني با هدف بهبود دامنه حركتي مفاصل اندام تحتاني و همچنين اصلاح الگوي حركتي راه رفتن در تمرينات توانبخشي مد نظر قرار گيرد تا ريسك آسيب و پارگي مجدد كاهش يابد.

Background and Aim Due to the long-term recovery of anterior cruciate ligament (ACL) injury and postoperative problems as well as the nonadherence to postoperative rehabilitation programs, the risk of re-injury of this ligament will increase. To ignore kinematic variables in Anterior Cruciate Ligament Reconstructed (ACLR) individuals can be one of the main causes of injury in these people. The purpose of this study was to investigate kinematic parameters and variables of the lower extremity during walking in healthy military personnel with the reconstructed anterior cruciate ligament. Methods The subjects were 34 volunteer male military personnel who were reported to have anterior cruciate ligament rupture previously. The kinematic and kinetic data of the subjects' movements were recorded by the Vicon motion analysis system and the Kistler force plate with sampling frequencies of 200 and 1000 Hz, respectively. Finally, data analysis was performed using Nexus and Visual 3D software. The kinematic variables of the lower extremity from the moment of initial heel contact to the moment of foot separation with the force plate were calculated and compared between the two groups. Results The results of the study showed that the range of flexion-extension motion of the hip and ankle in the stance phase in the group with anterior cruciate ligament reconstruction (ACLR) was lower than the healthy group; however, there was no significant relationship between them (P=0.12, P=0.62). Moreover, the range of flexion-extension motion of the knee in the stance phase and the maximum flexion angle of the knee at the moment of heel contact with the ground in the ACLR group was significantly reduced compared to the healthy group (P=0.03, P=0.005). The findings of the study revealed that Maximum knee joint valgus and tibiofemoral rotation ratio (T/F) in the stance phase showed a significant difference between the two groups and was associated with an increase in the mean of the ACLR group (P=0.032, P=0.038). Also, there was a significant difference between the two groups regarding the parameters of duration in the stance phase, Step speed, and step length evaluated during walking. It was also associated with a decrease in the mean of these parameters in the ACLR group (P=0.01, P=0.02, P=0.03). Conclusion The results of this study suggest that rehabilitation exercises aimed at improving the range of motion of the lower extremity joints and also the modified Gait pattern in rehabilitation exercises can contribute to reducing the risk of injury and re-injury.