تاثير آموزش مهارت هاي تنظيم هيجان بر تاب آوري سربازان بر اساس مدل خودكارآمدي

The Effect of Emotion Regulation Skills Training on Resilience of Soldiers Based on Self-Efficacy Model

زمينه و هدف شناخت عوامل دخيل در ميزان تاب آوري سربازان و چگونگي تنظيم هيجانات در برابر مسايل و مشكلات دوران سربازي، مي تواند باعث پيشگيري از بروز بسياري از رفتا ر هاي نامطلوب در محيط نظامي و نيز سازگاري بيشتر فرد با محيط شود، لذا اين پژوهش با هدف بررسي ارتباط بين تنظيم هيجان و تاب آوري و عوامل موثر بر آن در سربازان فرماندهي انتظامي شهرستان مرودشت در سال 1399 انجام شد. روش ها مطالعه حاضر، از نوع پژوهش هاي نيمه آزمايشي پيش آزمون-پس آزمون با دو گروه كنترل و آزمون، با روش نمونه گيري خوشه اي تصادفي با حجم نمونه 118 نفر)در هر گروه 59 نفر (در سال 1399 در مقرهاي انتظامي شهرستان مرودشت انجام شده است. براي جمع آوري داده ها از پرسشنامه هاي جمعيت شناختي 8 سوالي، تاب آوري با 25 سوال، تنظيم شناختي هيجان با 18 سوال و خودكارآمدي 32 سوالي استفاده شد. اطلاعات با استفاده از نرم افزار SPSS ويرايش 22 و آزمون هاي آماري Chi-square، Pearson correlation، Independent t-test و linear regression تجزيه و تحليل گرديد. يافته ها نتايج پژوهش نشان داد كه نمره خودكارآمدي و تاب آوري قبل و بعد از مداخله آموزشي مهارت هاي تنظيم هيجان بر تاب آوري سربازان، در گروه آزمون تفاوت آماري معناداري داشت (0/001≤p)، در حالي كه اين تغييرات در گروه كنترل معنادار نبود (0/706=P). درون گروه ها، نمره تنظيم هيجاني قبل و بعد از مداخله در گروه كنترل و مداخله تفاوت معناداري را نشان نداد اما ميانگين تغييرات در گروه مداخله بيشتر بود. همچنين نتايج حاصل از آزمون همبستگي پيرسون نشان داد كه بين تاب آوري و تنظيم هيجان رابطه همبستگي وجود دارد (0/302r= و 0/002P=) و تحليل رگرسيون خطي جهت تعيين تاثير تنظيم هيجان بر تاب آوري در دو گروه آزمون و كنترل بعد از مداخله نيز نشان داد كه 8 درصد تغييرات نمره تاب آوري وابسته به تنظيم هيجان مي باشد. نتيجه گيري مداخله آموزش مهارت هاي تنظيم هيجان بر تاب آوري با استفاده از نظريه خودكارآمدي بر روي سربازان تاثير قابل توجهي دارد.

Background and Aim: Recognizing the factors involved in the resilience of soldiers and how to regulate emotions in the face of issues and problems of military service, can prevent the occurrence of many adverse behaviors in the military environment and also make the person more compatible with the environment. This study examines the relationship between emotion regulation and resilience and the factors affecting it in the soldiers of Marvdasht police command in 2020. Methods: The present study is a quasi-experimental pre-test-post-test with two control and experimental groups, which was performed by random cluster sampling with a sample size of 118 people (59 people in each group) in 2020 in Marvdasht police stations. Demographic with 8 questions, resilience with 25 questions, cognitive emotion regulation with 18 questions, and self-efficacy with 32 questions questionnaires were used to collect data. Information using SPSS software version 22 Chi-square, Pearson correlation, independent t-test, and linear regression were analyzed. Results: The results showed that the scores of self-efficacy and resilience before and after the intervention of emotion regulation skills on resilience were statistically significant in the experimental group (P>0.001), while these changes were not significant in the control group (P = 0.706). Within the groups, the scores of emotional regulations before and after the intervention in the control and intervention groups did not show a significant difference, but the mean of changes in the intervention group was higher. Also, the results of the Pearson correlation test showed that there is a correlation between resilience and emotion regulation (r = 0.302, P = 0.002). Linear regression analysis to determine the effect of emotion regulation on resilience in both experimental and control groups after the intervention also showed that 8% of changes in resilience score depend on emotion regulation. Conclusion: Emotion regulation skills training intervention has a significant effect on resilience using self efficacy theory on soldiers.