پديد آورندگان :
عباس آبادي عرب، معصومه وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشكي - سازمان اورژانس كشور، تهران، ايران , خانكه، حميدرضا دانشگاه علوم توانبخشي و سلامت اجتماعي - مركز تحقيقات سلامت در حوادث و بلايا، تهران، ايران , مصدق راد، علي محمد دانشگاه علوم پزشكي تهران - دانشكده بهداشت - گروه علوم مديريت و اقتصاد بهداشت، تهران، ايران
كليدواژه :
بيمارستان , مديريت خطر , حوادث و بلايا , پژوهش كيفي
چكيده فارسي :
زمينه و هدف
استانداردهاي اعتباربخشي مديريت خطرحوادث و بلايا از سال 1395 در بيمارستان هاي ايران توسعه يافته است. با وجود اين، بيمارستان هاي كشور از آمادگي مطلوبي در اين زمينه برخوردار نيستند. اين مطالعه با هدف شناسايي چالش هاي برنامه مديريت خطر حوادث و بلايا در بيمارستان هاي كشور و ارايه راهكارهايي براي بهبود آن انجام گرديد.
روش ها
اين مطالعه به صورت پژوهش كيفي در سال 1398 انجام شد. مصاحبه نيمه ساختاريافته هدفمند با 35 نفر از مديران مراكز مديريت حوادث وزارت بهداشت، دانشگاه هاي علوم پزشكي كشور و بيمارستان ها انجام و تا مرحله اشباع ادامه يافت. براي تحليل داده ها از روش تحليل محتواي قراردادي گرانهيم و لاندمن و جهت مديريت داده ها از نرم افزار MAXQDA نسخه 12 استفاده گرديد. براي اطمينان از صحت و پايايي داده ها، از معيارهاي لينكلن و گوبا بهره گرفته شد.
يافته ها
تعداد 31 چالش بر سر راه برنامه مديريت خطر حوادث و بلاياي بيمارستان هاي كشور وجود دارد كه به 6 دسته شكاف در سياست گذاري وزارت بهداشت، محدوديت منابع، ضعف در برنامه ريزي، نقص در هماهنگي و مديريت اطلاعات، نگرش منفي در سطح مديران، چالش هاي دانش، مهارت و نگرش نيروي انساني گروه بندي شدند. ساختارهاي نامناسب و ضعف در برنامه ريزي در سطوح مختلف، شفاف نبودن قوانين، فرسودگي بيمارستان ها، ضعف در فرايند مديريت اطلاعات، ضعف در دانش، مهارت و نگرش مديران و كارمندان از مهمترين چالش هاي برنامه مديريت خطر حوادث و بلاياي بيمارستان هاي كشور هستند. 27 راهكار شناسايي شدند كه اصلاح ساختارهاي مديريتي، ايمن سازي بيمارستان ها، مديريت موثر و كارآمد منابع، اصلاح سياست ها، ايجاد بانك هاي اطلاعاتي و استفاده از روش هاي نوين در آموزش ها و تمرين آمادگي بيمارستاني از مهمترين راهكارهاي ارايه شده بودند.
نتيجه گيري
اجراي برنامه هاي مديريت خطر حوادث و بلايا در بيمارستان هاي كشور در سطوح سياست گذاري، برنامه ريزي و اجرا با چالش ها و مشكلاتي همراه است. توجه به ساختار و تشكيلات مديريت بحران در سطوح وزارت بهداشت، دانشگاه ها و بيمارستان ها، اصلاح ساختار، قوانين و دستورالعمل هاي كشوري و فرايندها در برنامه هاي وزارت بهداشت مي تواند منجربه ارتقاي آمادگي بيمارستان ها در حوادث و بلايا گردد.
چكيده لاتين :
Background and Aim: Hospital disaster risk management accreditation standards have been developed since 2016. However, the country's hospitals are still not well prepared in this regard. This study aimed to identify the implementation challenges of the disaster Risk Management Program in the country's hospitals and provide solutions to improve it.
Methods: This study was conducted as qualitative research in 2019. Purposeful semi-structured interviews
were conducted with 35 managers of disaster management centers of the Ministry of Health, medical universities
and, hospitals in the country and continued until the saturation stage. Graneheim and Landman's contractual
content analysis method was used for data analysis and MAXQDA 12 software was used for data management.
Lincoln and Guba's criteria were used to ensure the accuracy and reliability of the data.
Results: By analyzing the interviews, 6 main challenges (gap in the policy of the Ministry of Health, limited
resources, weakness in planning, lack of coordination and information management, negative attitude at the
managerial level, challenges of knowledge, skills, and attitude of human resources) and 31 sub-challenges in
disaster risk management were identified in hospitals. Inadequate structures and weaknesses in planning at various
levels, lack of transparency of laws, burnout of hospitals, weaknesses in the information management process,
weaknesses in knowledge, skills and attitudes of managers and employees were the main side challenges. twentyseven
solutions were detected that reforming management structures, securing hospitals, effective and efficient
management of resources, reforming policies, creating databases and, using new methods in training and practicing
hospital preparedness were among the most important solutions presented.
Conclusion: The implementation of disaster risk management programs in the country's hospitals at the levels
of policy-making, planning, and implementation is associated with challenges and problems. Paying attention to
the structure and organization of disaster management at the Ministry of Health, universities, and hospitals,
reforming the structure, laws and national instructions and processes in the programs of the Ministry of Health can lead to improving disaster preparedness in hospitals.
