عنوان مقاله :
اثربخشي آموزش فرزند پروري مبتني بر پذيرش و تعهد و فرزند درماني بر اختلال نافرماني مقابله‌اي كودكان پيش دبستاني و رضايت از زندگي مادران
عنوان به زبان ديگر :
The Effectivness of Paranting Training Based Acceptance and Commitment and Filialtherapy on Oppositional Defiant Disorder in Pre-school Children and Life Satisfaction of Mothers
پديد آورندگان :
جلالي، داريوش دانشگاه آزاد اسلامي واحد شهركرد - دانشكده علوم انساني - گروه روان‌شناسي، شهركرد، ايران , آقايي، اصغر دانشگاه آزاد اسلامي واحد اصفهان (خوراسگان) - گروه روان‌شناسي، اصفهان، ايران , شمسي پور، مريم دانشگاه آزاد اسلامي واحد شهركرد، شهركرد، ايران
كليدواژه :
فرزند پروري مبتني بر پذيرش و تعهد , فرزند درماني , نافرماني مقابله‌اي , رضايت از زندگي , كودكان پيش دبستاني
چكيده فارسي :
اين پژوهش با هدف مقايسة اثربخشي آموزش فرزندپروري مبتني بر پذيرش و تعهد (اكت) و فرزند درماني (فيليال تراپي) بر اختلال نافرماني مقابله‌اي كودكان پيش‌دبستاني و رضايت از زندگي مادران به بوتة آزمايش گذاشته شد. جامعة آماري پژوهش شامل كلية مادران داراي كودك با اختلال نافرماني مقابله‌اي در مقطع پيش‌دبستاني شهر شهركرد بود كه از بين آنان 48 نفر انتخاب و به صورت تصادفي در دو گروه آزمايش و يك گروه كنترل (هر گروه 16 نفر) گمارده شدند و پرسشنامه‌هاي نافرماني مقابله‌اي (Swanson et al. 2001) را براي كودكان و رضايت از زندگي (Diener et al. 1985) براي مادران را طي سه مرحلة پيش‌آزمون، پس‌آزمون و پيگيري 3 ماهه تكميل كردند. داده‌ها با استفاده از تحليل واريانس با اندازه‌گيري مكرر و آزمون تعقيبي توكي نشان داد كه هر دو روش آموزش فرزندپروري مبتني بر اكت و فرزنددرماني بر كاهش نافرماني مقابله‌اي كودكان مؤثر بودند (0/01>P)؛ ولي تنها آموزش فرزندپروري مبتني بر اكت بر افزايش رضايت از زندگي مادران مؤثر بود (0/01>P). نتيجه‌گيري شد كه مي‌توان از هر دو روش مداخله براي كاهش نافرماني مقابله‌اي كودكان و از روش آموزش فرزندپروري مبتني بر اكت براي افزايش رضايت از زندگي مادران استفاده كرد.
چكيده لاتين :
The purpose of this study was to compare the effectiveness of parenting training based acceptance and commitment (ACT) and filialtherapy on oppositional defiant disorder in pre-school children in Shahrekord and life satisfaction of their mothers. The statistical population of the study consisted of all mothers of pre-school children in Shahrekord, of whom 48 were randomly assigned to two experimental groups and one control group (each group was 16). The research instrument was Oppositional Defiant Disorder Questionnaire (Swanson et al., 2001) for children and Life Satisfaction (Diner et al., 1985) for mothers which were completed during three pre-test , post-test and 3-month follow-up stages. Data were analyzed using analysis repeated measure ANOVA. The results showed that intervention methods were effective on children and mothers' variables (P< .01). The results also showed that parenting training based ACT and filialtherapy was effective in reducing oppositional defiant disorder (P<0.01). At the same time, it was found, only that parenting training based ACT was effective in improving life satisfacion of the mothers (P <0.01). It was concluded that both interventional methods, especially parenting training based ACT, are effective for children's emotional behavioral problems and improving the life satisfaction of mothers.
عنوان نشريه :
دانش و پژوهش در روان شناسي كاربردي
