تحليلي بر نقش حكمراني خوب بر پايداري امنيت شهري(مطالعه‌ي موردي: شهر رشت)

حكمروايي خوب شهري به عنوان پارادايم نوين برنامه ريزي و مديريت شهري نقش بي بديلي در پايداري شهري دارد. يكي از اهداف پايداري شهري، برقراري امنيت شهري است كه ارتباط مستقيمي با شيوه‌ي مديريت شهري دارد. حكمروايي خوب به عنوان يكي از شيوه هاي مديريت مشاركتي با شاخص هاي متناظر خود (شفافيت، قانونمندي، مشاركت، پاسخگويي و ...) در پايداري امنيت شهري و بهبود امنيت ادراك‌شده‌ي شهروندان موثر است. آنچه از ادبيات پژوهش برمي‌آيد آنست كه مديريت شهري در طول تاريخ بر كيفيت امنيت شهروندان با استفاده از خدمات و زيرساخت‌‌هايي كه ايجاد مي‌كند، موثر بوده است. تحقيق حاضر با هدف تحليل توصيفي و به روش پيمايشي در سال 1401 در محدوده شهر رشت انجام شده است. شيوه گردآوري اطلاعات اسنادي و ميداني و با استفاده از پرسشنامه محقق ساخته به دست آمده است. جامعه آماري شامل كليه‌ي شهروندان شهر رشت كه 384 نفر از طريق جدول مورگان انتخاب و در ادامه با استفاده از روش نمونه‌گيري خوشه‌اي چندمرحله‌اي پرسشنامه در بين نمونه آماري و به روش كاملا علمي توزيع شده است. در مرحله بعد پس از جمع آوري داده ها با استفاده از نرم افزارهاي آماري SPSS و Excell و ارزشگذاري شاخص ها با ستفاده از طيف ليكرت مورد بررسي قرار گرفته است. نتايج پژوهش نشان داده است كه حكمروايي خوب با ضريب بتاي 0/567 بر امنيت شهري تأثير مثبت و معناداري دارد( Sig:0/000).