سياستگذاري تآب آوري فضايي – كالبدي در راستاي برنامه ريزي پدافند غيرعامل (مطالعه موردي: شهر بناب)

Spatial-Physical Resilience Policy in Passive Defense Planning (Case Study: Bonab)

پدافند غير عامل از مهم ترين رويكرد هاي مطرح شده در حوزه مديريت بحران شهري، در جهت تأمين امنيت شهرها، و رويارويي با بحران هاي انساني مي باشد. كالبد، فرم، بافت، نحوه برنامه ريزي و طراحي آنها از جمله ابعاد چندگانه شهرسازي مي باشد كه در صورت توجه به آنها شاهد مزاياي فراواني براي شهرها بخصوص در مواقع ضروري و بحراني خواهيم بود؛ در غير اين صورت فرصت ها تبديل به تهديدها خواهد شد و ساختار شهرها را آسيب پذير خواهد نمود. لذا هدف از اين پژوهش ارائه راهكارهايي جهت افزايش پايداري شهر بناب متناسب با نيازهاي دفاعي امنيتي شهر و ويژگي هاي فضايي- كالبدي آن است. نوع پژوهش حاضر از نوع بنيادي – توسعه اي و روش مطالعه آن توصيفي – تحليلي مي باشد. دراين پژوهش ازتحليل سلسله مراتبي (AHP) براي وزن دهي شاخص هاي كالبدي و فضايي شهراستفاده شده است. نتايج مطالعات نشان مي دهد شاخص زيرساختي مهمترين معيار در برنامه ريزي پدافند غيرعامل مي باشد.

Passive defense is one of the most important approaches in the field of urban crisis management, to ensure the security of cities, and to deal with humanitarian crises. Their body, form, texture, how to plan and design are among the multiple dimensions of urban planning that if we pay attention to them, we will see many benefits for cities, especially in urgent and critical situations; Otherwise, opportunities will become threats and make the structure of cities vulnerable. Therefore, the purpose of this study is to provide solutions to increase the stability of Bonab city in accordance with the security defense needs of the city and its spatial-physical characteristics. The type of research is fundamental-developmental and its study method is descriptive-analytical. In this research, hierarchical analysis (AHP) has been used to weight the physical and spatial indicators of the city. The results of studies show that the infrastructure index is the most important criterion in passive defense planning.