الگوي كنترل راهبردي آمادوپشتيباني در شرايط ثبات و بحران (مورد مطالعه: يك سازمان دفاعي)

امروزه، تغييرات سريع و متنوع محيطي بر تمام سازمان‌ها به‌ويژه سازمان‌هاي دفاعي چيره شده و بنابر اين، مديران در چنين محيط­هايي، علاوه بر تلاش مداوم براي هدايت سازمان در خلال اين تحولات، نيازمند مقايسه مداوم وضع موجود با وضع مطلوب با استفاده از ابزارهاي مرسوم از جمله كنترل راهبردي هستند. مقاله حاضر، تحقيقي است كه در خصوص طراحي و تبيين الگوي كنترل راهبردي آمادوپشتيباني يك سازمان دفاعي در شرايط ثبات و بحران انجام شده است. اين تحقيق از لحاظ گردآوري مباني نظري و پيشينه­ها، كتابخانه­اي و از نظر گردآوري داده­ها، ميداني است. با توجه به نوع تحقيق، از يك­سو جهت­گيري توسعه­اي و از طرف ديگر داراي جهت­گيري كاربردي است. ابزار گردآوري داده­ها، مستندات، الگوهاي كنترل راهبردي و مصاحبه­هاي نيمه‌ساختارمند و عميق است. اين پژوهش از نظر افق زماني، تك­مقطعي بوده و جامعه و نمونه آماري آن­را اساتيد، مديران و كارشناسان آمادي در سازمان دفاعي مورد مطالعه تشكيل مي­دهند. در اين راستا، با مطالعات و مصاحبه­هاي انجام شده و با مشاركت گروه كانوني، ابعاد، مولفه و شاخص‌هاي الگو احصاء و در قالب پرسشنامه و نظرات 48 نفر از متخصصان و با استفاده از تحليل عاملي تاييدي و آزمون‌هاي ديگر، روايي و پايايي عوامل و اولويت آنها بررسي شد. الگوي نهايي شامل چهار نوع كنترل راهبردي تدريجي ماموريت­گرا، تدريجي فرآيندگرا، بنيادي انعطاف­گرا، و بنيادي انسان­گرا بوده كه هر يك نيز داراي مولفه و شاخص‌هايي در وضعيت ثبات و بحران هستند.