وكالت صغير در فقه و حقوق موضوعه

Minor as a Lawyer in Jurisprudence and Law

زمينه و هدف: وكالت عقدي جايز است كه به موجب آن يكي از طرفين طرف ديگر را براي انجام امري نايب خود مي‌نمايد. وكالت دهنده را مُوَكِّل، و وكالت گيرنده را وكيل مي‌نامند. عقد وكالت داراي اوصاف و شرايطي است. فقه اسلام و به تبع آن حقوق مدني، شرايطي را براي متعاقدين عقد وكالت قائل شده است. متعاقدين بايد كامل باشند يعني اينكه بالغ و عاقل باشند. مواد و روش‌ها: روش اين تحقيق توصيفي- تحليلي است. ملاحظات اخلاقي: در نگارش اين مقاله ملاحظات اخلاقي رعايت شده است. يافته‌ها: در اين نوشتار به بررسي وكالت شخص صغير و نيز قبول وكالت توسط شخص صغير به ولايت وليّ پرداخته شده است و نظرات مختلف فقها در خصوص قبول آن بحث شده است. نتيجه‌گيري: قبول وكالت از طرف صغير غير مميز صحيح نيست.

Background and Aim: Advocacy is a contract whereby one of the parties makes the other party his vice-president for doing something. Advocacy has some conditions. Islamic jurisprudence and, consequently, Civil Law, have created conditions for the contract of attorney. The adjudications must be perfect, i.e. mature and sane. Materials and Methods: The method of this research is descriptive-analytical one. Ethical Considerations: Ethical considerations have been observed in writing this article. Findings: In this article, the possibility of lawyering the minor and accepting the advocacy by the minor person has been investigated and various opinions of jurists about accepting it have been discussed. Conclusion: lawyering the minor and accepting the advocacy by the minor person is against the law and jurisprudence.