اثربخشي تركيب دو رويكرد اخلاق مدار (بخشايشگري) و هيجان مدار بر باورهاي فراشناختي، سخت رويي و نگرش به طلاق در زنان متقاضي طلاق

The Effectiveness of Combining Ethics-Oriented (Forgiveness) and Emotion-Oriented Approaches on Metacognitive Beliefs, Hardiness and Attitudes to Divorce among Divorce Applicant Women

پژوهش حاضر با هدف بررسي اثربخشي تركيب دو رويكرد درماني اخلاق مدار (بخشايشگري) و هيجان مدار بر سخت رويي و نگرش به طلاق در زنان متقاضي طلاق انجام گرفت. طرح پژوهش نيمه آزمايشي و از نوع پيش آزمون، پس آزمون و پيگيري با گروه كنترل نابرابر بود. جامعه پژوهش تمام زنان متقاضي طلاق مراجعه كننده به مراكز مشاوره خانواده در شهر سبزوار كه در 6 ماه اول سال 99 به اين مراكز مراجعه كردند كه از ميان آنها 30 زن متقاضي طلاق به صورت نمونه گيري هدفمند و داوطلبانه انتخاب شده و به صورت تصادفي در دو گروه آزمايش و كنترل قرار داده شدند. ابزار پژوهش، پرسشنامه سخت رويي كوباسا (1979) و مقياس نگرش به طلاق كينايرد و جرارد (1986) بود. به منظور تجزيه و تحليل داده ها از آزمون تجزيه و تحليل واريانس با اندازه گيري هاي مكرر استفاده شد. يافته هاي پژوهش نشان داد، تلفيق دو رويكرد درماني اخلاق مدار (بخشايشگري) و هيجان مدار بر سخت رويي و نگرش به طلاق در زنان متقاضي طلاق تأثير دارد (0/05>p)؛ لازم به ذكر است، ماندگاري اثر درمان بعد از دو ماه حفظ شده است (0/05>p). بر اساس يافته هاي پژوهش حاضر مي توان نتيجه گرفت براي كاهش مشكلات زنان متقاضي طلاق و افزايش سخت رويي آنان در مقابله با مشكلات زندگي زناشويي مي توان از تلفيق دو رويكرد اخلاق مدار (بخشايشگري) و هيجان مدار استفاده نمود.

The purpose of this study was to determine the effectiveness combination of morality treatment (forgiveness) and emotion-focused on hardiness and attitude towards divorce in women applying for divorce. This experimental research study utilized a pretest-posttest and follow-up control group design. The research population consisted of all divorce applicant women who referred to family counseling centers in Sabzevar during the first 6 months of 2020. Furthermore, 30 divorce applicant woman were selected as the participants of the study using convenience sampling and were randomly assigned to either the experimental or control groups. The research instruments included the Kobasa hardiness questionnaire (1979) and Kineard and Gerard attitudes toward divorce Scale (1986(. To analyze the data, repeated measures ANOVA was used. The research findings demonstrated that combination of morality treatment (forgiveness) and emotion-focused was effective on hardiness and attitudes to divorce in divorce applicant couples(p< 0.05). It should be noted that the persistence of the treatment effect was maintained after two months (p< 0.05). Based on the findings of the present study, it can be concluded that a combination of ethics-oriented (forgiveness) and emotion-oriented approaches can be used to reduce the problems of women seeking divorce and increase their hardiness in dealing with marital life problems.