برآورد فرسايش خاك با استفاده از مدل RUSLE و تعيين خسارت مستقيم و غيرمستقيم در حوزه آبخيز كن

اولويت بندي مناطق مختلف حوزه هاي آبخيز براساس ميزان فرسايش و رسوب دهي با رويكرد اثرات اقتصادي آن مي‌تواند منجر به توليد اطلاعات با ارزشي براي عملي كردن طرح‌هاي حفاظت خاك باشد. پژوهش حاضر با هدف بررسي و اولويت بندي زيرحوزه‌هاي آبخيز، حوزه آبخيز كن بر مبناي وضعيت فرسايش با رويكرد خسارات اقتصادي ناشي از فرسايش و رسوب است. بدين منظور از مدل RUSLE براي محاسبه ميزان فرسايش و رسوب در حوزه آبخيز كن واقع در استان تهران استفاده شد. متوسط ميزان فرسايش و رسوب حوضه كن به ترتيب برابر با نه تن در هكتار و 2/ 3 تن در هكتار بود، كه ميزان خسارت حاصل از فرسايش مستقيم و غيرمستقيم در طي يك سال به ترتيب 220 و 184/56 ميليارد تومان برآورد شد. مجموعاً در يك دوره زماني پنج ساله برابر 1032 ميليارد تومان محاسبه شده است. هم چنين نتايج نشان داد كه بيش ترين و كم‌ترين هزينه فرسايش خاك به ترتيب در زيرحوضه C121 و C2 با مقادير 79/23 ميليارد و 0/50 ميليارد تومان در سال است. با توجه به اين‌كه خسارات ناشي از عدم اجراي به موقع عمليات آبخيزداري، به صورت تصاعدي و به‌طور معني‌داري افزايش خواهد يافت بنابراين اولويت‌بندي واحدهاي كاري براي انجام عمليات آبخيزداري مي‌تواند نقش به‌سزايي در كاهش ميزان خسارات در حوزه‌هاي آبخيز داشته باشد.