بررسي تأثير فاصله انتظارات حسابرسي بر ارزيابي تصميمات حسابرس

سالهاست كه حرفه حسابرسي گرفتار مسأله فاصله انتظارات بين تهيه كنندگان گزارشات حسابداري و استفاده كنندگان از اين گزارشات مي باشد، و سؤالاتي از اين قبيل مطرح است كه، چرا بين انتظارات استفاده كنندگان از اطلاعات حسابداري و درك حسابرسان از مسئوليت حرف هاي شان تفاوت وجود دارد؟ و يا چرا به محض يك شكست حسابرسي، استفاده كنندگان، حسابرسان را مقصر قلمداد مي كنند؟ حرفه اين تصور جامعه از حسابرسان را به عنوان فاصله انتظارات حسابرسي در نظر گرفته است. هدف اين مطالعه بررسي تأثير فاصله انتظارات حسابرسي بر ارزيابي تصميمات و به تبع، عملكرد و قضاوت حسابرسان، توسط گروه هاي مختلف استفاده كنندگان مي باشد. مطالعه حاضر، از نوع نيمه تجربي و روش تحقيق آن علّي-مقايسه اي است. براي گردآوري داده ها از پرسشنامه، و براي آزمون فرضيه از آزمون تحليل واريانس يكطرفه و آزمون پس معناداري توكي استفاده شده است. نمونه آماري پژوهش حاضر، شامل 149 آزمودني، متشكل از چهار گروه از استفاده كنندگان گزارشات حسابداري شامل: حسابرسان، دانشجويان حسابداري، اعتباردهندگان و سرمايه گذاران مي باشد. نتايج حاصل از اين پژوهش نشان داد كه، بين ارزيابي گروه هاي استفاده كننده، تفاوت معناداري وجود دارد، كه اين حاكي از وجود فاصله انتظاراتي حسابرسي مي باشد.