بررسي و تحليل گونه‌هاي فخر در ديوان خاقاني شرواني

فن مفاخره كه از فروع نوع ادبي حماسه به حساب مي‌آيد، يكي از بن‌مايه‌هاي مضموني شعر فارسي، بلكه ادبيات جهان به شمار مي‌رود. البته در اين ميان برخي شاعران به فراواني از آن سود مي‌برند كه خاقاني شرواني يكي از اين چهره‌هاست. خاقاني با نازش به خود و شيفتگي به شعر خويش، در خودستايي و برتري‌جويي مبالغه كرده است. در اين مقاله، گونه‌هاي مختلف فخر وي در بيش از ده تقسيم بررسي و دلايل مفاخرۀ شاعر نيز به تمامي بيان شده است و اين نكته چشم‌انداز تازه‌اي براي مقالۀ حاضر رقم زده است. همچنين سخن در «واسوخت از فخر» مبحث كاملاً جديدي است كه در اين نوشته و با توجه به شواهد متعدد آن در شعر خاقاني، مورد توجه قرار گرفته است. روش تحقيق ما در اين مقاله كتابخانه‌اي است و به‌شيوۀ منبع‌پژوهي، پس از تدوين يافته‌ها به تحليل داده‌ها پرداخته‌ايم. سخن‌ستايي، برتري‌جويي و فخر به فضايل اخلاقي از برترين مفاخرات اين شاعر است.