بهبود جذب عناصر غذايي، عملكرد و اجزاي عملكرد گندم با تركيبات محرك رشد تحت آبياري نرمال و تنش خشكي

طي سال‌‏هاي اخيـر جهت رسيدن به اهداف كشاورزي پايدار استفاده از محرك‏‌هاي زيستي به‌منظور جلوگيري از كاربرد بيش از حد كودهاي شيميايي و القاي تحمل به تنش‌‏هاي محيطي افزايش يافته است. بهبود غلظت عناصر غذايي و عملكرد گندم با استفـاده از تركيبات محرك رشد تحت شرايط آبياري نرمال و تنش خشكي فرضيه در اين پژوهش بود. آزمايش به‌صورت اسپليت پلات، در قالب طرح بلوك‏‌هاي كامل تصادفي با سه تكرار طي دو سال زراعي 981396 انجام شد. عامل اصلي شامل فواصل مختلف آبياري در دو سطح (آبياري بعد از 70 و 140 ميلي‏‌متر تبخير تجمعي از تشتك تبخير كلاس A) و عامل فرعي استفاده از محرك‏‌هاي زيستي در هفت سطح (شاهد بدون محرك رشد، مصرف خاكي اسيد هيوميك، محلول‏‌پاشي اسيد آمينه، اسيد فولويك و عصاره جلبك دريايي، مصرف مايع تلقيح ازتو باكتر و تلفيق تركيبات محرك رشد) بودند. نتايج نشان داد كه بيشترين ميزان غلظت عناصر پرمصرف و كم مصرف كاه و دانه از تلفيق تركيبات محرك رشد به‌دست آمد. پس از اين افزايش معني‏‌دار غلظت عناصر در مصرف منفرد تركيبات محرك رشد مشاهده شد. آبياري پس از 140 ميلي‏‌متر تبخير تجمعي از تشتك تبخير سبب كاهش‏ وزن خشك كاه و كلش، عملكرد دانه و بيولوژيك و شاخص برداشت نسبت به 70 ميلي‌‏متر تبخير تجمعي از تشتك تبخير شد. تلفيق تركيبات محرك رشد و پس از آن تركيبات منفرد اجزاي عملكرد گندم را بهبود دادند. بنابراين تركيبات محرك رشد از طريق بهبود جذب عناصر غذايي سبب تحمل به تنش خشكي شدند. همچنين تلفيق تركيبات محرك رشد در افزايش عملكرد دانه گندم نقش به‌سزايي داشت.