اثر مديريت نظام زراعي بر عملكرد، اجزاي عملكرد و شاخص تنوع علف‌هاي هرز در توليد سيب‌زميني (Solanum tuberosum L.)

به‌منظور بررسي تاثير روش‌هاي مديريت مختلف زراعي بر عملكرد، اجزاي عملكرد و شاخص تنوع علف‌هاي هرز در مزرعه سيب‌زميني (Solanum tuberosum)، آزمايشي به‌صورت كرت‌هاي خرد شده در قالب طرح پايه بلوك‌هاي كامل تصادفي با چهار تكرار در دو سال زراعي 95-1394 و 961395 در اراضي شركت ران فيروزكوه واقع در شهرستان فيروزكوه اجرا شد. عامل كرت اصلي چهار نظام زراعي شامل 1 پرنهاده، 2 متوسط نهاده، 3 كم نهاده و 4 اكولوژيك (عدم استفاده از كود شيميايي (تأمين عناصر غذايي مورد نياز گياه از طريق كاربرد كمپوست به ميزان 60 تن در هكتار،آماده‌سازي زمين با استفاده از كارگر و بيل دستي انجام شد). مديريت علف‌هاي هرز در دو سطح وجين و عدم وجين به‌عنوان عامل كرت فرعي در نظر گرفته شد. نتايج نشان داد كه بيشترين ميزان وزن تك غده و محتواي نيتروژن غده به‌ترتيب با 87.6 گرم و 1.34 درصد، همچنين بيشترين تعداد غده (6.6)، وزن غده در تك بوته (653 گرم)، وزن غده در متر مربع (4.57 كيلوگرم)، عملكرد (45710 كيلوگرم) و محتواي نيتروژن ساقه و برگ سيب‌زميني (1.41 درصد) در تيمار نظام پرنهاده و وجين علف‌هاي هرز گزارش شد. از طرف ديگر، بيشترين ميزان شاخص تنوع شانونوينر (1.32) و درصد نيتروژن علف‌هاي هرز (2.36 درصد) به‌ترتيب از نظام‌هاي اكولوژيك و پرنهاده به‌دست آمد. به‌طور كلي، با در نظر گرفتن خصوصيات عملكرد و اجزاي عملكرد، نظام كشت پرنهاده و وجين علف‌هاي هرز به‌عنوان تيمار برتر توصيه مي‌شود.