تطبيق رواييِ داستان مشتركِ آن درويش كه در هري غلامان عميد خراساني را آراسته ديد از مثنوي و منطق‌الطير

Matching the narration of the common story of the dervish who adorned the slaves of Amid Khorasani in Harry from Masnavi and the mantek Al-Tair

روايت يكي از شيوه­هاي بسيار كارآمد و مؤثر ادبي و تعليمي است. داستان‌پردازي در مثنوي معنوي، جايگاهي منحصر به فرد و كاملاً متمايز دارد. مثنوي به‌عنوان يك اثر تعليمي سرشار از داستان‌ها و حكايات مي‌باشد. اين پژوهش به شيوۀ توصيفي- تحليلي و روش كتابخانه‌اي درصدد آن است تا به تطبيق رواييِ يكي از داستان‌هاي مثنوي و منطق‌الطير با عنوان «داستان مشتركِ آن درويش كه در هري غلامان عميد خراساني را آراسته ديد از مثنوي و منطق‌الطير» بپردازد. از آنجايي كه داستان‌هاي تمثيلي، بخش وسيعي از مثنوي را تشكيل مي‌دهند و برترين شيوه و شگرد مولوي در القاي تعاليم، شيوة خاص روايتگريِ اوست، با تحليل اين داستان مي‌توان به چگونگي روايتگري و نقش تداعي معنايي در شيوة روايت مولوي پي برد؛ يعني اطلاع از سبك روايي متن به ما كمك مي‌كند كه به ذهنيّت نويسنده نيز نزديك شويم و با شناسايي سبك رواييِ مثنوي مي‌توان به اين پرسش‌ها پاسخ داد كه انتخاب شيوۀ خاص روايت در داستان مثنوي چه تفاوتي را در برداشت و معنا بخشي به متن يا داستان منطق‌الطير به وجود مي‌آورد و مولوي تا چه حد توانسته است در اثر تغيير در شيوة روايت داستان منطق‌الطير به خلق معاني جديد بپردازد؟ در بررسي فرايندهاي دگرگوني و مطالعۀ تغييرات داستان‌هاي مشترك مولوي و عطار مي‌توان نتيجه گرفت كه هم عناصر متغير داستان و هم عناصر بنيادي كه عبارت از محور جانشيني و هم‌نشيني هستند در مثنوي و منطق‌الطير تغيير مي‌كند.

Narration is one of the most efficient and effective literary and educational methods. Great poets such as Rumi inherited very old cultural and literary traditions, and therefore their stories are rooted in history and the collective human subconscious. Storytelling has a unique and completely different place in the spiritual Masnavi. Masnavi is an educational work full of stories and anecdotes. This research, in a descriptive-analytical way and library method, seeks to apply the narrative of one of the stories of Masnavi and Al-Tair region entitled "The common story of the dervish who adorned Amid Khorasani's slaves in Masnavi and Al-Tair region". Since allegorical stories form a large part of Masnavi and the best method and technique of Rumi in inducing teachings is his special method of narration, by analyzing this story, we can explain how narration and the role of semantic association in Rumi's method of narration. That is, knowing the narrative style of the text helps us to get closer to the author's mentality, and by identifying the narrative style of Masnavi, we can answer the questions of what is the difference between choosing a particular method of narration in the story of Masnavi and giving meaning to the text or the story of the region. It creates and to what extent has Rumi been able to create new meanings due to the change in the way of narrating the story of Al-Tair region?