طراحي نظام آموزشي هنرستان‌هاي كشاورزي مبتني بر الگوي توانمندساز

اين مطالعه با هدف طراحي نظام آموزشي هنرستان‌هاي كشاورزي مبتني بر الگوي توانمندساز انجام شده است. تحقيق از نظر هدف، اكتشافي و از نظر روش، تلفيقي از روش هاي كيفي و كمي (آميخته) است. در بخش كيفي تحقيق، ابتدا با بررسي ادبيات نظري، عوامل مؤثر بر نظام آموزش هنرستان هاي كشاورزي شناسايي شد. سپس، 12 نفر از خبرگان حيطه آموزش كه با رويكرد نمونه گيري هدفمند و غيراحتمالي انتخاب شده بودند، با بهره گيري از تكنيك دلفي به ارزيابي عوامل پرداختند كه در نهايت، 39 شاخص در قالب 8 مؤلفه و 2 بعد اصلي شناسايي شد. در مرحله بعد، به منظور برقراري ارتباط و توالي بين ابعاد، مؤلفه ها و شاخص ها و ارايه مدل ساختاري از روش معادلات ساختاري به روش تحليل عاملي تأييدي مرتبه سوم در نرم افزار SPSS23 و Smart PLS3 بهره گرفته شد. در بخش كمي تحقيق، براي سنجش مدل از ديدگاه هنرآموزان هنرستان هاي كشاورزي، پرسشنامه اي طراحي و پس از احراز اعتبار و پايايي، پرسشنامه در اختيار 120 نفر از هنرآموزان هنرستان هاي كشاورزي در استان هاي تهران، خوزستان، فارس، قزوين، مازندران و سمنان كه با استفاده از روش سرشماري انتخاب شدند، قرار گرفت. نتيجه فرضيه كلي تحقيق نشان داد كه اركان نظام آموزشي در توانمندسازي هنرجويان تاثير دارد. همچنين، نتايج فرضيه هاي جزيي نشان دادند كه، نظام مديريتي، فرايند آموزش، محتواي آموزش، تربيت مربي فني و فضاي كالبدي در توانمندسازي هنرآموزان در هنرستان هاي كشاورزي تأثير مثبت و معناداري دارند.