چكيده فارسي :
بي علاقگي شايع ترين علامت رفتاري درآلزايمراست كه در اكثر بيماران رخ مي دهد و در رفتارهايي مانند كاهش شروع، تداوم ضعيف، عدم علاقه، مشاركت اجتماعي كم، پاسخ عاطفي كم رنگ ظاهر مي شود و عليرغم شيوع آن درآلزايمر و تأثير جدي آن بر خانواده ها، هنوز به خوبي درك نشده است. بنابراين هدف پژوهش حاضر، مقايسه ميزان بي علاقگي در بيماران مبتلا به آلزايمر خفيف، متوسط وشديد بود.
روش كار: پژوهش حاضر توصيفي و از نوع علي-مقايسه اي بود. جامعه پژوهش حاضر تمامي بيماران مبتلا به آلزايمر در مراكز درماني آلزايمر در شهر تبريز در سال 1401بود. حجم نمونه با توجه به هدف پژوهش 90 نفر در نظر گرفته شد و با توجه ملاك هاي ورود براي هر گروه (خفيف، متوسط وشديد) 30 نفر تعيين شد. روش نمونه گيري غيرتصادفي و از نوع در دسترس بود. براي جمع آوري داده ها از مقياس بي علاقگي ابعادي راداكوويك و آبراهام(27) استفاده شد. براي تجزيه و تحليل داده ها از تحليل واريانس تك متغيره به وسيله نرم افزار SPSS ورژن 23 استفاده شد.
يافته ها: نتايج نشان داد كه هر سه نوع زيرمقياس بي علاقگي(اجرايي، هيجاني و ابتكار رفتاري/ شناختي) در مرحله شديد و پيشرفته بيماري در مقايسه با مراحل خفيف و متوسط بيشتر بود. در گروه آلزايمر شديد زيرمقياس بي علاقگي اجرايي(537/121 F= ، 001/0 P=)، هيجاني(761/140 F= ، 001/0 P=) و ابتكار رفتاري/شناختي(362/124 F= ، 001/0 P=) از دو گروه خفيف و متوسط متفاوت بود. به عبارت ديگر، گروه مبتلا به آلزايمر شديد در مقايسه با دو گروه ديگر ميزان بي علاقگي بيشتري را تجربه مي كند و به نظر مي رسد هر چه ميزان شدت آلزايمر بيشتر باشد ميزان بي علاقگي نيز بيشتر خواهد بود.
نتيجه گيري: بي علاقگي با پيشرفت بيماري آلزايمر وتسريع نقائص شناختي افزايش مي يابد. اين يافته ها نشان مي دهد كه بي علاقگي نشانگر رفتاري نوع "بد خيم آلزايمر"است و با مشكلات رفتاري شديدتر و پيشرفت سريعتر نقص هاي شناختي، عملكردي و عاطفي همراه است.
چكيده لاتين :
Introduction: Apathy is the most common behavioral symptom in Alzheimer's disease, which occurs in most patients and appears in behaviors such as reduced onset, poor persistence, lack of interest, low social participation, weak emotional response, and despite its prevalence in Alzheimer's disease and its serious impact on families, is not yet well understood. Therefore, the aim of the present study was to compare the level of apathy in patients with mild, moderate and severe Alzheimer's disease.
Methods: The current research was descriptive and causal-comparative. The population of the current study was all Alzheimer's patients in Alzheimer's treatment centers in Tabriz city in 2022 years. According to the purpose of the research, the sample size was 90 people, and according to the entry criteria, 30 people were determined for each group (mild, moderate and severe). The sampling method was non-random and Convenience Sampling. Radakovic and Abraham's dimensional apathy scale (27) was used to collect data. To analyze the data, univariate analysis of variance was used using SPSS version 23 software.
Results: The results showed that all three types of apathy subscales (executive, emotional and behavioral/cognitive initiative) were higher in the severe and advanced stages of the disease compared to the mild and moderate stages. In severe Alzheimer's group, executive apathy subscale (F=121/537, P=0.001), emotional (F=140/761, P=0.001) and behavioral/cognitive initiative (F=124/362, P=0.001) P=0) was different from the mild and moderate groups. In other words, the group with severe Alzheimer's experiences more apathy compared to the other two groups, and it seems that the more severe the Alzheimer's is, the greater the apathy.
Conclusions: Apathy increases with the progress of Alzheimer's disease and acceleration of cognitive deficits. These findings show that apathy is a behavioral marker of "malignant Alzheimer's" and is associated with more severe behavioral problems and faster progression of cognitive, functional and emotional deficits.
