مروري بر آسيب هاي عضلاني - اسكلتي ناشي از تمرينات نظامي، عوامل خطرساز و راهكارهاي پيشگيري: مقاله مروري روايتي

Review of Musculoskeletal Injuries Resulting from Military Training, Risk Factors and Prevention Strategies, Narrative Review study

مقدمه: از عوامل تاثير گذار در انجام بهينه ماموريت‌هاي نظامي آمادگي جسماني است. تمرينات بدني به منظور افزايش آمادگي جسماني با آسيب هاي عضلاني اسكلتي همراه است كه علاوه بر كاهش كيفيت نحوه انجام وظايف هزينه بسياري نيز به سيستم درماني وارد مي‌كند. هدف از اين مطالعه شناخت ميزان شيوع و نوع آسيب‌هاي اسكلتي- عضلاني ناشي از تمرينات نظامي و عوامل خطر ساز آن و در نهايت ارائه راهكارهايي به منظور كاهش آن ها مي‌باشد. مواد وروش‌ها: اين مطالعه يك پژوهش مروري روايتي است. به منظور جستجوي مقالات مرتبط، كلمات كليدي military, injury, prevention, skeletal muscle از پايگاه هاي اطلاعاتي Google Scholar, PubMed, Scopus و مقالات معتبر فارسي بدون محدوديت زماني استفاده شد. يافته ها: نتايج حاكي از شيوع بالاي آسيب‌هاي عضلاني اسكلتي ناشي از آموزش نظامي مي‌باشد. از شايع‌ترين آن ها مي‌توان از Overuse، Stress fracture، كشيدگي عضلاني و پيچ خوردگي ها بخصوص در اندام تحتاني نام برد. شيوع، نوع و محل آسيب در رسته هاي مختلف نظامي به دليل تفاوت در روش تمريني متفاوت است براي مثال براي مثال در تفنگداران دريايي Stress fracture و Overuse در افراد پياده نظام Stress fracture شيوع دارد. به طور كلي عوامل خطر ساز آسيب به دو نوع داخلي و خارجي تقسيم بندي مي‌شوند. عوامل خطر ساز داخلي شامل: سن، جنس، سطح آمادگي جسماني، توده بدني، خستگي و ساختار بدني است. عوامل خطر ساز خارجي حمل بار سنگين، كفش، نوع ورزش، سطح زمين، كمبود غذايي و بي‌خوابي مي‌باشد. به منظور كاهش اين عوامل راهكار‌هايي مانند طراحي تمرين با توجه به سطح آمادگي جسماني و ساختار بدني سربازان، استفاده از روش‌هاي جديد تمريني كه با آسيب كمتري همراه مي‌باشند، تغذيه و استراحت كافي، آموزش مربيان و كادر درماني و بهينه سازي تجهيزات نظامي مانند كفش و كوله پشتي را نام برد. بحث و نتيجه گيري: به نظر مي‌رسد تعديل موفقيت آميز اين عوامل مي‌تواند در كاهش آسيب ها عضلاني اسكلتي و ارتقاء آموزش نيروهاي نظامي موثر باشد.

Introduction: Physical fitness is one of the most effective factors in optimal military missions’ performance. Doing exercises to increase fitness is associated with musculoskeletal injuries, which besides reducing the quality of performed tasks, it costs a lot for the health care system. This study aimed to investigate the prevalence and type of musculoskeletal injuries due to military training education and its risk factors. Finally it provides suitable solutions to reduce them. Methods and Materials: This narrative review study has been performed by searching military, injury prevention, and skeletal muscle keywords in various databases such as PubMed, Scopus, Science Direct databases, Google Scholar search engine and Persian articles. Results: The findings indicate a high prevalence of musculoskeletal injuries during military training. The most common injuries are overuse, stress fracture, muscle strain and sprains, especially in the lower extremities. The prevalence, type and area of injuries are different due to differences in the type of military task. For example, Stress fracture and overuse and infantry Stress fracture are common in the Marines. In general, injury risk factors are divided into intrinsic and extrinsic types. Internal risk factors include age, sex, physical activity and fitness, body mass index, fatigue, and body structure. Extrinsic risk factors include heavy loads carriage, footwear, running surface, type of exercise, malnutrition and insomnia. Many solutions have been recommended to reduce these risk factors. For example, designing exercise according to the level of fitness and physical structure of soldiers, using new training methods that are associated with less damage, adequate nutrition and rest, training of instructor and medical staff and optimization military equipment such as footwear and backpacks. Discussion and Conclusion: It seems that successful modifying of these risk factors can be effective in reducing injury and improving military training.