ارزيابي نقايص كروموزومي در كاركنان راديوتراپي سطح شهر تهران به‌منظور بررسي مخاطرات ناشي از پرتوگيري شغلي با استفاده از روش‌هاي سنجش ميكرونوكلئي و نواربندي با گيمسا

Evaluation of Chromosomal Aberrations among Radiotherapy Staff in the City of Tehran Because of Occupational Exposure Using Micronucleus Assay and GTG-Banding

مقدمه: قرار گرفتن در معرض پرتوهاي يونيزان، به دلايل تشخيصي، درماني و به‌ويژه شغلي، گستره چشمگيري از صدمات سيتوژنتيك را در دي‌ان‌اي، به‌عنوان اولين و اصلي‌ترين هدف پرتوهاي يونيزان ايجاد مي‌كند. در اين مطالعه، آسيب‌هاي كروموزومي كارشناسان بخش‌هاي راديوتراپي و ارتباط ميزان آسيب‌هاي مشاهده‌شده با عوامل تأثيرگذار نظير سن، جنسيت، مدت اشتغال به كار و ميزان دز دريافتي، به دو روش سنجش ميكرونوكلئي و نواربندي با گيمسا، به‌عنوان نشانگر زيستي تشخيص زودرس سرطان بررسي شد. مواد و روش‌ها: در اين مطالعه آسيب‌هاي كروموزومي 45 نفر كارشناس پرتودرماني شامل 17 مرد و 28 زن با ميانگين سني 37/1 سال و متوسط سابقه كاري 13/2 سال، شاغل در بخش‌هاي راديوتراپي سطح شهر تهران به روش‌هاي سنجش ميكرونوكلئي و نواربندي با گيمسا بررسي شد و نتايج با آسيب‌هاي كروموزومي پانزده نفر از افرادي مقايسه شد كه آگاهانه در معرض پرتوهاي يونيزان قرار نداشتند و در بخش‌هاي ديگر همان بيمارستان‌ها مشغول به كار بودند. يافته‌ها: در بيشتر پرتوكاران، فراواني نقايص سيتوژنتيك ثبت‌شده به روش نواربندي با گيمسا، در مقايسه با گروه كنترل افزايش معناداري داشت (0/05>P). به‌طور مشابه، فراواني بروز ريزهسته در پرتوكاران در قياس با گروه كنترل افزايش معناداري داشت (0/05>P). بر مبناي مشاهدات حاصل از هر دو روش، هيچ‌گونه ارتباط معناداري بين فاكتورهاي سن، جنسيت، مدت اشتغال به كار و ميزان دز دريافتي با فراواني بروز نقايص و فراواني بروز ريزهسته يافت نشد. بحث ‌و نتيجه‌گيري: نتايج اين مطالعه حاكي از افزايش فراواني صدمات سيتوژنتيك در افراد به دليل مواجهه شغلي بوده است. نتايج حاصل از هر دو روش سنجش نشان داد كه اين افزايش در نرخ نقايص كروموزومي در پرتوكاران به ميزان معناداري بيشتر از افراد غيرپرتوكار است. افزايش در نرخ صدمات از نوع شكست تك‌رشته و تجمع در درازمدت و ترميم نشدن است كه اين موضوع مي‌تواند منجر به بروز بدخيمي شود. مي‌توان گفت كاركنان پرتوكار بيش از افراد پرتونديده در معرض ابتلا به بدخيمي‌اند.

Introduction: Exposure to ionizing radiation as a result of diagnostic, treatment and occupational reasons, has created a remarkable range of cytogenetic damage in the DNA, as the first and main goal of ionizing radiation. The aim of this study is to assess the chromosomal damage in medical radiotherapy workers and its association with effective parameters such as age, sex, duration of employment and the amount of received dose by two methods of Micronuclei and G-banding, as a biomarker for early diagnosis of cancer. Methods and Materials: In this study, chromosomal damage in 45 radiation experts (including 17 males and 28 females with a mean age of 37.1 years and mean occupational experience of 13.2 years) was examined in employees of radiotherapy sectors in Tehran (G-banding and Micronuclei). Moreover, the results of chromosomal damage were compared with 15 people, who were not consciously exposed to ionized radiation and they worked in other sectors of the hospital. Results: Most employees of radiotherapy sectors, had significantly increased frequency of cytogenetic aberrations, registered by G-banding, comparing the control group (1.22±0.71 vs. 0.91±0.7); (P<0/05). Similarly, the frequency of micronuclei (MN) in exposed personnel was significantly increased comparing the control group (P<0.05). Based on the results of both methods, there was no significant relationship between age, gender, duration of employment and occupational exposure dose with the prevalence and incidence of aberrations and MNs. Discussion and Conclusion: The results of this study demonstrated that Micronuclei and G-banding methods are appropriate for the analysis of chromosomal damage in radiation workers. The results of both methods showed considerably higher rate of chromosomal aberrations in medical radiotherapy workers than non-exposed people. Increasing the rate of single-string fracture injuries in the long term leads to the accumulation of single-string fractures and failure to repair the injuries resulting in malignancy. It can be said that radiation workers are more prone to malignancy than people who have not been exposed to radiation.