روند توسعه فيزيكي شهر فيروزكوه و تأثير آن بر محيط زيست منطقه

شهر فيروزكوه كه بعد از انقلاب اسلامي با رشد فزاينده جمعيت گسترش بي­رويه را نيز به دنبال داشته است، بطوري كه مساحت آن از 152 هكتار در سال 1365 به 392 هكتار در سال 1390 رسيده است. اين تحقيق با هدف بررسي روند توسعه فيزيكي شهر فيروزكوه، شناسايي نقاط عطف در توسعه فيزيكي شهر فيروزكوه و اثرات زيست محيطي كه توسعه فيزيكي شهر فيروزكوه، صورت گرفته است. الگوي اصلي اين تحقيق، تكويني است كه در ابتدا روش تاريخي، داده ­هاي مربوط به جمعيت و مساحت شهر فيروزكوه در طي سال‌هاي 1335 تا1390 مورد بررسي قرا گرفت و از طريق مدل هلدرن، الگوي توسعه فيزيكي شهر فيروزكوه مشخص شد؛ و با استفاده از دو مدل ضريب مكاني و مدل فزاينده اشتغال و جمعيت، عوامل مؤثر بر توسعه فيزيكي شهر مشخص شد. در روش توصيفي داده ­هاي مربوط به آلودگي­ هاي ايجاد شده توسط كارخانه ­هاي اطراف شهر فيروزكوه و ميزان زباله ­هاي توليد شده در شهر و فاضلاب ­هاي شهري بررسي شده و بنابراين مي­ توان به مهاجرت و اجراي طرح جامع در اين شهر اشاره كرد؛ اما به طور اخص عوامل تحولات بخش اقتصاد پايه­ اي از دهه 1365 به بعد، احداث جاده تهران ـ به شمال، ارتقاي بخش فيروزكوه به شهرستان فيروزكوه و تاسيس ادارات دولتي ، احداث و توسعه شهرك­ هاي صنعتي و احداث دانشگاه آزاد اسلامي در سال 1367، نام برد. بررسي روند تحولات جمعيتي و كالبدي شهر فيروزكوه در طي دهه­ هاي 1335 تا 1390 نشان داد كه تا قبل از دهه 1365، و در طي اين 30 سال جمعيت شهر به دو برابر جمعيت اوليه خود رسيده است. اما از سال 1375ـ 1365 شهر فيروزكوه رشد جهشي و فزاينده اي را داشته است، و در اين دوره ده ساله به حدود 2 برابر جمعيت سال 1365 رسيد. بنابراين مي ­توان سال 1365 را به عنوان نقطه عطف تحولات فيزيكي شهر فيروزكوه دانست.