مدرسه و مسئله مشروعيت سياسي در بخارا؛ سده 10 تا 13هجري قمري

با به قدرت رسيدن اوزبك‌‌هاي شيباني مدارسِ پر تعدادي در بخارا به منظور تربيت عالمان و نخبگان ديني و با هدف مشروعيت بخشي بر نهاد حاكميت تآسيس شد. حمايت از مدرسه و عالمان تربيت يافته در آن صرفاً از جانب شيبانيان انجام نشد، حكّام اَشترخاني و مَنغيت نيز كه متعاقباً در اين منطقه به قدرت رسيدند حمايت از نهاد مدرسه را دنبال كردند. هدف پژوهش حاضر پاسخ به اين سوال اساسي است كه مدرسه چه جايگاهي در مشروعيت بخشي بر نهاد قدرت و نظام حاكميت در بخارا داشته است؟ روش پژوهش توصيفي تحليلي و نتايج روشن مي‌‌سازد كه حكّام اوزبك به منظور استحكام پايه‌‌هاي قدرت و مشروعيت‌‌بخشي بر مطامع سياسي در غلبه بر امرا و سلاطين، به‌‌ويژه در تقابل‌‌هاي ايدئولوژيك (سني شيعه) از مدارس حمايت كرده و تمهيدات ويژه‌‌اي براي عالمانِ علوم دينيِ تربيت يافته در مدارس در نظر مي‌‌گرفتند، متقابلاً علما نيز به پاس اين حمايت‌‌ها بر كليه خط و مشي‌‌ها و تصميم‌‌گيري‌‌هاي دستگاه حكومت مُهر تأييد مي‌‌زنند.