پيشگيري از جرايم سياسي و طغيان سياسي

هدف پژوهش حاضر بررسي پيشگيري از جرايم و طغيان سياسي است. در اين راستا، سوال اصلي اين است كه آيا بروز جرايم سياسي در يك كشور حكايت از ضعف هنجارهاي سياسي و اخلاقي است؟ و مولفه‌‌هاي اساسي در پيشگيري از اين جرايم و طغيان از آن چيست؟. روش پژوهش توصيفي تحليلي بوده و مبتني بر منابع كتابخانه‌‌اي به مطالعه محورهاي كاربردي تئوريك به صورت كيفي در مورد پيشگيري از جرم سياسي مبتني بر قانون جرم سياسي مصوب 1395 پرداخته و از نظريات رايج در حوزه انحراف و كج‌روي به صورت كاربردي بهره جسته و در موارد مقتضي به آمار ميداني يك متغيره براي به تجربه گذاردن فرضيات يك متغيره پرداخته است. نتايج نشان داد كه كمّيت و كيفيت بروز جرايم سياسي در هر كشور، بيانگر فاصله بايسته‌‌هاي نظام ارزشي در حوزه سياسي اجتماعي و واقعيت موجود در ميان توده‌‌هاي اجتماعي است. بنا به تعريف امر سياسي و جرم سياسي در هر كشور، مجرمين سياسي قابل دسته‌‌بندي هستند، كه مبتني بر آن مي‌‌توان به رويكرد پيشگيرانه در آن همّت گمارد. غايت پيش‌‌گيري از جرم سياسي ابتدا تثبيت اخلاق و هنجارمداري در حوزه سياسي اجتماعي بوده و در وهله بعد پيشگيري از تبديل جرايم سياسي به طغيان سياسي (شامل جرايم امنيتي، سلب آسايش و جرايم عمومي مشابه) است. به دليل گره خوردن عناصر معنوي و مادي جرم سياسي به عوامل سياسي اجتماعي و دغدغه‌‌هاي مثبت، راهبرد پيشگيري از اين جرايم را بايد بيشتر در عوامل اجتماعي، نظام ارزش و ضدّ ارزش، بسترهاي انحراف و... جستجو نمود و مطالعه در مورد عوامل زيستي و روانشناختي فردي (كه بيشتر در جرايم عمومي رايج است) در اين مقوله سود چنداني ندارد.