تحليل گفتمان سياست خارجي جمهوري اسلامي ايران و عربستان سعودي در قبال بحران سوريه

هدف پژوهش حاضر بررسي چگونگي شكل‏گيري تفاوت سياست خارجي جمهوري اسلامي ايران و عربستان سعودي در قبال بحران سوريه است. در اين پژوهش تلاش شد تا با بهره‏گيري از چارچوب تحليل گفتمان لاكلا و موف چگونگي شكل‌گيري سياست خارجي متفاوت ايران و عربستان در قبال بحران سوريه از يك‌سو و اتخاذ جهت‏گيري اين دو در قبال بحران مذكور از سوي ديگر، متفاوت از سياست آن‏ها در داخل تشريح شود. نتايج نشان داد كه عربستان و ايران در بحران سوريه به عنوان دو كنش‏گر منطقه‏اي فعال در مقابل يكديگر نيز قرار گرفتند. اين در حالي است كه تلقي هر يك از اين دو از اين بحران متفاوت بوده و اين بحران براي هر يك از اين دو، معاني متفاوتي داشته است. بدين ترتيب، در حالي كه گفتمان محور مقاومت به‌مثابه گفتمان سياست خارجي ايران در بحران سوريه در مقابل اسرائيل شكل گرفته است و منافع ملي و در رأس آن امنيت ملي ايران در گروي حمايت از دولت اسد به عنوان عضو كليدي محور مقاومت تعريف مي‏شود، در گفتمان تهديد ايران به‌مثابه گفتمان سياست خارجي عربستان در بحران سوريه كه در مقابل ايران تكوين يافته است، منافع ملي و امنيت ملي عربستان براساس مقابله با تهديد ايران تعريف مي‏شود.