بررسي اثرات تمركززدايي مالي بر سطح رفاه اجتماعي در استان‌هاي ايران؛ رويكرد روش گشتاورهاي تعميم يافته

تأمين رفاه اجتماعي جوامع، ارتباط تنگاتنگي با نوع و نحوه كاربست سياست‌هاي مالي دولت‌ها دارد. در همين راستا هدف اصلي اين مطالعه، بررسي اثرات تمركززدايي مالي (درآمدي و هزينه‌اي) بر رفاه اجتماعي است. براي اين منظور، با استفاده از داده هاي 30 استان كشور طي دوره زماني 1398-1384، ابتدا متغيرهاي اثرگذار بر رفاه شناسايي شده و شاخص رفاه اجتماعي براي استان‌ها محاسبه شده است، سپس با استفاده از روش گشتاورهاي تعميم يافته اقدام به بررسي اثرات تمركززدايي درآمدي و هزينه‌اي بر شاخص رفاه شده است. نتايج برآورد مدل دال بر رابطه مستقيم بين تمركززدايي درآمدي و هزينه‌اي با رفاه اجتماعي است ولي با افزايش بيشتر تمركززدايي، اين رابطه منفي شده است و اين موضوع دال بر عدم ثبات وضعيت مالي در بهبود رفاه اجتماعي مي‌باشد و باعث شده است با افزايش بيشتر تمركززدايي، اين رابطه منفي شود. لذا صرف افزايش تمركززدايي، رفاه را افزايش نمي‌دهد، بلكه ابتدا بايستي زيربناي لازم براي واگذاري امور به استان‌ها و قدرت خودگرداني استان‌ها مورد ارزيابي قرار گيرد، سپس با استقلال در امور مالي، انتظار محقق شدن و بهبود رفاه اجتماعي در استان‌ها را داشت.