اثربخشي مداخلات معنويمذهبي بر عواطف، كينه‌توزي و بخشش در زنان داراي تجربۀ بدرفتاري هيجاني همسر

سابقه و هدف: ازآنجايي‌كه بدرفتاري هيجاني شوهر مي‌تواند موجب آشفتگي عاطفي و تنفر زن از او شود؛ اين پژوهش با هدف بررسي اثربخشي مداخلات معنويمذهبي بر عواطف، كينه‌توزي و بخشش در زنان داراي تجربۀ بدرفتاري هيجاني همسر انجام شده است. روش كار: پژوهش حاضر از نوع نيمه‌آزمايشي و به‌صورت پيش‌آزمونپس‌آزمون با گروه كنترل است. جامعۀ آماري پژوهش تمامي زنان داراي تجربۀ بدرفتاري هيجاني شهر بندرعباس در سال 1398 بود كه 28 نفر از آنان به‌صورت نمونه‌گيري دردسترس انتخاب و به‌صورت تصادفي در دو گروه آزمايش و كنترل جايگزين شدند و اعضاي گروه آزمايش تحت مداخلات معنويمذهبي قرار گرفتند. براي جمع‌آوري داده‌ها از مقياس عاطفۀ مثبت و منفي (PANAS)، پرسش‌نامۀ پرخاشگري (AQ) و پرسش‌نامۀ حالت‌هاي روان‌شناختي مثبت (PPSQ) استفاده شد و داده‌ها نيز از طريق تحليل كوواريانس چند‌متغيّري (مانكوا) تجزيه‌و‌تحليل شد. در اين پژوهش همۀ موارد اخلاقي رعايت شده است و مؤلفان مقاله تضاد منافعي گزارش نكرده‌اند. يافته‌ها: نتايج نشان مي‌دهد كه مداخلات معنوي-مذهبي اثر معناداري بر بهبود عاطفۀ مثبت (29.43F= و 0.05P )، عاطفۀ منفي (84/F= و 0.05P )، كينه‌توزي (12.57F= و 0.05P ) و بخشش (51.66F= و 0.05P ) در زنان داراي تجربۀ بدرفتاري همسر داشت. نتيجه‌گيري: با توجه به يافته‌هاي اين پژوهش، مداخلات معنويمذهبي مي‌تواند به‌عنوان روش مؤثر درماني و آموزشي موجب بهبود عواطف، كينه‌توزي و بخشش در زنان داراي تجربۀ بدرفتاري هيجاني همسر شود.