بررسي رابطه آلودگي بصري و سلامت شهروندان در شهر تهران (مطالعه موردي : مناطق دو و چهارده شهرداري تهران)

آلودگي بصري ، نوعي از آلودگي هاي محيطي است كه با گذشت زمان ، آثار و پيامدهاي آن در حال افزايش است. هيچ تابلوي هشدار دهنده‌اي نيست كه سطح اين نوع‌ آلودگي را به آگاهي شهروندان رسانده و همين آلودگي ممكن است به تدريج زمينه مناسبي براي ابتلا به فشارهاي عصبي و مشكلات رواني را فراهم آورد. بدين منظور در پژوهش حاضر سعي شده كه به بررسي وضعيت آلودگي بصري و تاثيرش بر روي سلامت شهروندان در دو منطقه شهري دو و چهارده با استفاده از توزيع پرسشنامه و روش ميداني پرداخته شود. نتايج حاصل از تحليل و بررسي داده هاي به دست آمده از پرسشنامه بيانگر وجود رابطه معني دار بين آلودگي بصري و چهار شاخص سلامت شهروندان شامل:نشانه هاي جسماني ، كاركرد اجتماعي ، اضطراب - بي خوابي و افسردگي است .به اين معني كه هر جا اين آلودگي بيشتر بوده، سلامت شهروندان در سطح پايين تري قرار گرفته. نتيجه گيري: شاخص اضطراب و بي خوابي و همچنين شاخص كاركرد اجتماعي در منطقه 2 و تنها شاخص اضطراب و بي خوابي در منطقه 14 از امتياز بالاتري نسبت به ديگر شاخص ها برخوردار بودند و به طور كلي نتايج حاصل بيانگر اين است كه سلامت عمومي منطقه چهارده در وضعيت مطلوب و منطقه دو در وضعيت نامطلوب قرار دارد.