بررسي اثر عصاره الكلي درمنه كوهي بر تشنج ناشي از پنتيلن تترازول درموش هاي سوري نر

گونه هاي مختلف جنس درمنه به عنوان دارو در درمان برخي از بيماري ها در بررسي هاي فيزيولوژيك و فارماكولوژيك به كار مي رود. با توجه به اين كه گونه درمنه كوهي داراي مقادير زيادي اسانس از گروه ترپنوئيد خصوصاً لاكتون هاي سزكويي ترپن و كتون هاي مونوترپن با طيف وسيعي از فعاليت هاي بيولوژيك مي باشد، مي تواند برخي از عملكردهاي فيزيولوژيك بدن را تحت اثرقراردهد. در اين تحقيق اثر عصاره الكلي درمنه كوهي بر تشنج ناشي از پنتيلن تترازول (PTZ) مورد بررسي قرار گرفته است. در اين مطالعه از موش هاي سوري نر نژاد NMRIبا وزن 2822 گرم استفاده شد. حيوانات به سه گروه كنترل (دريافت كننده سالين)، شم (دريافت كننده سالين و كمك حلال تويين20 يك درصد) و تجربي تقسيم شدند. گروه تجربي شامل سه زيرگروه بود كه موش ها دوز هاي 5،  6.25 و 7.5 ميلي گرم بر كيلوگرم عصاره گياه را به همراه كمك حلال تويين 20 (1 درصد) و سالين دريافت كردند. روش القاء صرع به اين ترتيب بود كه 20 دقيقه پس از تزريق درون صفاقي مقادير فوق، كليه گروه ها به ميزان 80 ميلي گرم بر كيلوگرم پنتيلن تترازول نيز به همين روش دريافت كردند. نشانه هاي تشنجي طي مدت 20 دقيقه مورد ارزيابي قرارگرفتند. داده ها توسط ANOVAيك طرفه مورد تجزيه و تحليل آماري قرارگرفتند. مقايسه آماري نشان داد كه عصاره درمنه كوهي در دوز 7.5 ميلي گرم به ازاي هر كيلوگرم وزن بدن بطور معني داري زمان لازم براي شروع مرحله 2 و 5 را با (0.05 P ) تسريع كرد و در همين دوز امتياز تشنجي را بطور معني داري در مقايسه با گروه شم (0.01 P ) و گروه دريافت كننده عصاره با دوز5 ميلي گرم (0.05 P ) افزايش داد. همچنين دوز هاي 6.25 (0.05 P ) و 7.5 (0.01 P ) بطور معني داري ورود به مرحله 5 را افزايش دادند. از طرفي ميزان مرگ و مير بطور وابسته به دوز افزايش پيدا كرد. نتايج حاصل از اين پژوهش نشان داد كه عصاره الكلي درمنه كوهي در فصل رويشي گياه تشنج ناشي از پنتيلن تترازول را بطور وابسته به دوزوزمان افزايش مي دهد. به نظر مي رسد وجود برخي مواد مثل سانتونين كه جزو لاكتون هاي سزكويي ترپن مي باشد و يا وجود برخي مونوترپن هاي كتوني مثل كامفور و سينئول با كاهش آزادي كاتكولامين ها از طريق مهار غيررقابتي گيرنده هاي استيل كوليني موجب اين امر مي شوند.