بررسي رابطۀ پايبندي به عفاف و حجاب با رضايتمندي زناشويي و كارايي خانواده با تأكيد بر آموزه‌هاي قرآن كريم در بين دانشجويان زن متأهل دانشگاه آزاد اسلامي واحد بوشهر در سال تحصيلي 1397

هدف: هدف پژوهش حاضر، بررسي رابطۀ پايبندي به عفاف و حجاب با رضايتمندي زناشويي و كارايي خانواده با تأكيد بر آموزه‌هاي قرآن كريم در بين دانشجويان زن متأهل دانشگاه آزاد اسلامي واحد بوشهر بود. روش: روش پژوهش حاضر، توصيفي از نوع همبستگي است. جامعۀ آماري پژوهش را دانشجويان زن متأهل دانشگاه آزاد اسلامي واحد بوشهر تشكيل دادند. حجم نمونۀ پژوهش، شامل 291 نفر بود كه از طريق نمونه‌گيري تصادفي طبقه‌اي و با توجه به فرمول حجم نمونۀ كوكران انتخاب شدند. ابزار جمع‌آوري اطلاعات، پرسشنامه‌هاي نگرش به حجاب(مهدي‌زاده، 1390)، رضايتمندي زناشويي(اولسون، 1998) و كارامدي خانواده(صفورايي، 1393) بود. پايايي ابزارهاي پژوهش با استفاده از ضرايب آلفاي كرونباخ به ترتيب 0.72، 0.82 و 0.83 به دست آمد. براي تجزيه و تحليل فرضيه‌هاي پژوهش از ماتريس همبستگي پيرسون و تحليل رگرسيون چندگانه به شيوۀ همزمان استفاده شد. يافته‌ها: رضايتمندي زناشويي به طور معناداري قادر به پيش‌بيني پايبندي به حجاب است؛ به‌گونه‌اي كه بين پايبندي به حجاب با رضايتمندي زناشويي، رابطۀ مثبت و معنادار در سطح كمتر از 0.01 وجود دارد. نتيجه‌گيري: بين پايبندي به حجاب و عفاف با رضايتمندي زناشويي و كارايي خانواده مطابق آموزه‌هاي قرآن كريم در بين دانشجويان زن متأهل دانشگاه آزاد اسلامي واحد بوشهر، رابطۀ مثبت و معنادار وجود دارد. همچنين پايبندي به حجاب توسط رضايتمندي زناشويي و كارايي خانواده قابل پيش‌بيني بود.