تبيين الگوي مفهومي تربيت معنوي مبتني بر صحيفۀ سجاديه در تعليم و تربيت

هدف: پژوهش حاضر به منظور تبيين الگوي مفهومي تربيت معنوي مبتني بر صحيفۀ سجاديه در تعليم و تربيت انجام شد. روش: اين تحقيق از حيث هدف، كاربردي و رويكرد زيربنايي آن، پژوهش كيفي است و براي تحليل داده‎ها از روش تحليل مفهومي و استنتاجي استفاده شده است. محيط پژوهش شامل كتاب صحيفۀ سجاديه و نمونه‎گيري آن، به صورت هدفمند بوده است. يافته‎ها: شامل مباني، اهداف، اصول و روشها در الگوي مفهومي تربيت معنوي است. در صحيفۀ سجاديه، انسان معنوى ابتدا بايد شناخت را در خود ايجاد كند. وقتى شناخت انسان به مرحلۀ باورمندى رسيد، بعد از آن رفتار اجتماعى پديد مي‎آيد. نتيجه‎گيري: خداوند متعال، هدف غايي و حقيقت بي‏نهايت و جامع تمام ارزشهاست. مهم‎ترين هدف تربيت معنوي، زيست بر اساس خواست الهي است و رسيدن به كمال انساني، يكي از غايات تربيتي محسوب مي‎شود. از آنجا كه ساختار وجودي آدمي به گونه‎اي است كه تنها در برقراري ارتباط با خداوند به آرامش مي‎رسد، ساير تلاشهاي عقلي و علمي انسان، محكوم به نافرجامي است. رسيدن به آرامش درونى و اطمينان قلبى، از شاخصهاى پيامدى تربيت معنوى‎اند.