خوانش تاثيرات هويتي «جهادكبير» بر زيست - سياست خارجي جمهوري اسلامي ايران

سياست خارجي بارزترين وجه بيروني و بين المللي حيات، فعاليت و تداوم زندگي سياسي اجتماعي يك دولت و ملت محسوب مي‌شود. مهم‌ترين نشانه پويايي، حيات و بقاي دولتهايي كه به صورت منطقه‌اي و بين المللي مي‌توانند در خارج از مرزهاي خود هم از منافع ملي مشروع خود دفاع كنند و هم با منطق و اقتدار از هجوم و تعدي متجاوزان جلو گيري كنند، داشتن يك سياست خارجي نظامند، تبيين و مدون شده و هدفدار مي‌باشد. دارا بودن چنين سياست خارجي به چند عامل بستگي دارد كه نقش آفريني سياستمداران چه به صورت حقيقي و چه به صورت حقوقي يكي از آن‌ها مي‌باشد. در جمهوري اسلامي ايران، نقش رهبري در سياست خارجي ويژه و برتر است. در اين مقاله برآنيم تا «جهادكبير» را به عنوان يك راهبرد اساسي در سياست خارجي جمهوري اسلامي ايران بازخواني نماييم؛ گفتماني كه تاكنون چندان مورد بررسي قرار نگرفته است. سؤال اساسي كه در اين پژوهش ارائه مي‌شود اين است كه چرا جهادكبير در سياست خارجي مطرح شد و كاركرد هويتي آن بر سياست خارجي چگونه مي‌باشد؟ فرضيه ما بدين صورت تنظيم شده است كه جهاد كبير به عنوان يك راهبرد سياست خارجي جمهوري اسلامي اولاً داراي يك هويت گفتماني است كه به صورت يك پادگفتمان در مقابل گفتمان نفوذ مطرح شده و ثانياً داراي يك كاربرد هويت بخشي به سياست خارجي جمهوري اسلامي در سطح نظام بين الملل مي‌باشد.