غايت دولت و ساخت قدرت «بررسي سه رويكرد متفاوت»

قدرت مهمترين مفهوم در سياست و جامعه هست و كاركردهاي قدرت، پيامدهاي قدرت، براشت ها از قدرت، همگي در انديشه و علم سياست از اهميت زيادي برخوردار است. به نظرمي رسد تبيين هاي گوناگوني از سوي انديشمندان درباب قدرت ارائه شده است و هر يك از آنها به سياست و نظام سياسي متفاوتي منجر مي شود. سوال اصلي اين پژوهش اين است كه چه نسبتي بين برداشت هاي مختلف از قدرت و تحقق دموكراسي وجود دارد؟ فرضيه اصلي پژوهش آن است كه برداشت دموكراتيك و مدرن از قدرت، تركيبي از برداشت فضيلت گرايانه افلاطون و برداشت شخصي گرايانه ماكياولي از قدرت و به ويژه قدرت سياسي هست يافته هاي پژوهش نشان مي دهد كه قدرت در تصور عمومي پديده اي چندان مطلوب نيست بلكه بيشتر امري شيطاني تلقي مي شود. ولي قدرت اساسا داراي ذاتي نيست كه بد يا خوب باشد به نظر مي رسد چون قدرت داراي ذات نيست در نتيجه هم مي تواند مخرب باشد و هم مي تواند سازنده باشد و آن چه قدرت را به اين يا آن بدل مي كند، غايتي است كه بر آن مترتب مي شود. اما هر چه باشد قدرت بسيار مهم هست چه خوب چه بد قدرت پديده اي بسيار مهم است كه كمتر به آن مي انديشيم. يك نوع انديشيدن به قدرت درك اين معناست كه انديشمندان براي قدرت چه غايتي را متصور شده اند و اين تصور آنها از ابعاد مختلف چه تاثيري براين مفهوم و به طور كلي برامر سياست داشته است و اين تصورات آنها خوش بينانه بوده است يا بدبينانه؟