تكنوكراسيِ فناورانه: بازنماييِ نظري «ديپلماسي علم و فناوري» در زمانۀ اپيدمي كرونا

با توجه به تحولات بين المللي، ديگر دولت ها بازيگران اصلي نظام بين الملل تلقي نمي شوند، علاوه بر دولت ها ساير بازيگران غير رسمي از جمله دانشگاه ها و سازمان هاي بين المللي كه بنياني علمي دارنداز جمله سازمان بهداشت جهاني(WHO) در سياست گذاري هاي جهاني اثرگذار مي باشند. از جهتي امروزه شاهد تحريم هاي يك جانبه و چندجانبه عليه كشورهايي چون ايران هستيم و بهره برداري از مكانيسم هاي بين المللي براي رفع چنين محدوديت هايي بالاخص در وضعيت همه گيريِ جهاني كروناويروس بيش از پيش ضروري به نظر مي رسد. از آنجايي كه در وضعيتِ پاندميِ كروناويروس، دولت‌ها ملي عمل مي‌كنند اما ويروس مرز نمي‌شناسد لذا اتخاذ يك پلتفرم مبتني بر همكاري جهاني لازم به نظر مي رسد. اين پژوهش از نوع تحقيقات توصيفيتحليلي محسوب مي گردد و از روش كتابخانه اي و با استفاده از رويكردهاي مختلف جهت تبيين موضوع استفاده مي شود. در اين پژوهش سعي بر آن است تا به عمده ترين فرصت ها و چالش هايي كه «ديپلماسي علم» در اختيار كشورها قرار مي دهد پرداخته شود؛ نهايتا واكاوي چيستي، چرايي و اهميت ديپلماسي علم و فناوري براي ايجاد و تقويت سيستم‌هاي سلامت يكپارچه و نيز ظرفيت‌سازي براي آمادگي در مقابل بحران‌ها، دسترسي عادلانه و همگاني به خدمات بهداشتي با كيفيت، مهمترين هدف اين نگاره در نظر گرفته مي شود.