تاثير ارتقاء سياست گذاري هاي انرژي هاي فسيلي در افزايش امنيت جمهوري اسلامي ايران

انرژي در حيات اقتصاد صنعتي جوامع، نقش زيربنايي ايفاء مي كند، هرگاه انرژي به مقدار كافي در دسترس باشد، توسعه اقتصادي نيز ميسر خواهد بود. سياست خارجي و سياست بين الملل تحت تاثير عوامل مختلفي شكل مي گيرد. از جمله الزامات توسعه در كشور اتخاذ ديپلماسي مناسب در راستاي تامين امنيت انرژي است. بي ترديد منابع فسيلي نقشي انكار ناشدني را در توسعه صنعت و به طبع آن رشد جوامع ايفا كرده اند. پژوهش حاضر با روش توصيفي-تحليلي در صدد پاسخ به اين سوال است كه بهبود سياست گذاري در حوزه انرژي(سوخت هاي فسيلي)چه تاثيري در امنيت ايران دارد؟ سوخت هاي فسيلي و دسترسي پايدار به اين منابع در قالب امنيت انرژي از مهم ترين عوامل در سنجش قدرت كشورها در نظام بين الملل محسوب مي شود، بنابراين در اين مقاله سعي بر اين است كه با به كارگيري نظريه نئومركانتيليسم در بخش انرژي و نيز نظريه مدل هاي تصميم گيري در بخش سياستگذاري به اثبات فرضيه ايران مي تواند با تنوع بخشي به سبد انرژي هاي اوليه و بهره گيري از انرژي هاي تجديدپذير، امنيت را ارتقاء بخشد، رسيد.