تحليل شكاف جغرافيايي شاخص هاي توسعه كشاورزي در استان همدان

Analysis of Geographical Gap of Agricultural Development Indicators in Hamadan Province

بخش كشاورزي در فرآيند توسعه نيازمند تخصيص بهينه منابع، امكانات و خدمات در جهت دستيابي به اهداف برنامه‌هاي توسعه است. امروزه آنچه در توسعه كشاورزي خطر آن احساس مي‌شود نبود يا كم توجهي به راهبردهاي بومي شده و متناسب با شرايط محيطي، اجتماعي و تكنولوژي مي‌باشد. در اين شرايط يكي از راهكارهاي اساسي در شناخت مسائل كشاورزي، شناخت شكاف‌ها و نابرابري‌هاي موجوددر بين مناطق است. در تحقيق حاضر، وضعيت شكاف جغرافيايي شاخص­ هاي توسعه كشاورزي شهرستان‌هاي استان همدان بررسي و ارزيابي شد. از اين­رو، اين پژوهش با هدف منطقه ­بندي توسعه كشاورزي شهرستان­ هاي استان همدان انجام شده است. به منظور جمع ­آوري داده‌ها، از آمارهاي ثانويه سازمان‌هاي مختلف استفاده شده است؛ در اين تحقيق كه روش منطقه ­بندي بر مبناي تحليل مجموعه ­اي از شاخص‌ها به منظور ساخت شاخص تركيبي است، 75 شاخص در سه مؤلفه انتخاب و براي تحليل آنها روش ويكور مورد استفاده قرار گرفت براي انجام محاسبات از نرم افزار SPSS و Excel و براي ترسيم نقشه‌ها و توليد اطلاعات مكان­مند از نرم ­افزار GIS استفاده شده است نتايج حاصل از تكنيك ويكور نشان دهنده نوعي از هم­گسيختگي و عدم تعادل در توسعه كشاورزي استان مي‌باشد. بطوريكه شهرستان‌ نهاوند در گروه برخوردارترين، شهرستان‌هاي اسدآباد، بهار، تويسركان، رزن، ملاير و همدان در گروه نيمه برخوردار و شهرستان‌هاي فامنين و كبودرآهنگ از نظر شاخص‌هاي مورد بررسي در اين مطالعه غير برخوردار از لحاظ توسعه كشاورزي بوده ­اند.

The agricultural sector in the development process needs the optimal allocation of resources, facilities and services in order to achieve the goals of development programs. Today, what is felt is the danger in agricultural development, the lack or lack of attention to localized strategies and adapted to environmental, social and technological conditions. In this situation, one of the basic strategies in recognizing agricultural issues is to identify gaps and inequalities between regions. In the present study, the status of the geographical gap of agricultural development indicators in the cities of Hamadan province was investigated and evaluated. Therefore, this study was conducted with the aim of zoning the agricultural development of the cities of Hamadan province. In order to collect data, secondary statistics of different organizations have been used; In this study, in which the zoning method is based on the analysis of a set of indicators in order to construct a composite index, 75 indicators were selected in three components and Vickor method was used to analyze them. Drawing maps and generating localized information using GIS software. The results of Vikor technique show a kind of disruption and imbalance in the agricultural development of the province. Nahavand city in the most privileged group, Asadabad, Bahar, Tuyserkan, Razan, Malayer and Hamedan cities in the most privileged group and Famenin and Kaboudar Ahang cities in terms of indicators studied in this study were not in terms of agricultural development.