ارزيابي وتوسعه گردشگري شهري با رويكرد توسعه پايدار (مطالعه موردي: منطقۀ 11 شهر تهران)

مديريت و توسعه گردشگري شهري به عنوان يك وزنه تعادلي جهت دستيابي به گردشگري پايدار شهري مي باشد. هرعامل گونه ناكارآمدي مديريت گردشگري شهري بنا پيچيدگي جريان گردشگري در عصر حاضر پيامدهاي منفي بسياري را به دنبال دارد. در اين راستا نگرش ويژه به گردشگري شهري ميتواند يكي از مهمترين عوامل توسعه پايدار شهري تلقي گردد. به همين منظور امروزه علاوه بر مشاهده رشد مطالعات و تحقيقات علمي شاهد تغيير نگرش بسياري از مديران شهري در همين راستا هستيم فلذا شهرهاي برگي همچون شهر تهران نيز از اين موضوع بهره مند گرديده است .اين پژوهش از نوع ماهيت تحليلي- توصيفي و با هدف كاربردي مي باشد. از اين رو اهميت بررسي توسعه گردشگري شهري به يكي از پردرآمدترين و مهم ترين انواع گردشگري ها تبديل شده است. از آنجايي كه منطقه يازده بعنوان منطقه اي داراي جاذبه‌هاي متنوع توريستي ، وجود مراكز مهم اقتصادي وبازارهاي تخصصي با عملكرد فرامنطقه‌اي و فراشهري به عنوان ركن اصلي اقتصاد منطقه باعث تمركز فعاليت هاي تجاري شده است. بر همين اساس، روزانه تعداد زيادي بازديدكننده به اين منطقه مراجعه مي‌كنند بدين منظور برنامه ريزي صحيح در زمينه ايجاد فضاي گردشگري مناسب در منطقه ميتواند به توسعه پايدار اين منطقه كمك شاياني بكند . دراين رابطه جهت تحليل پژوهش حاضر از مدل SWOT استفاده شده است . بر اساس نتايج بدست آمده عملكرد در زمينه گردشگري منطقه ضعيف عمل نموده و با چالش هاي برون سيستمي بسياري روبرو مي باشد. بر مبناي نتايج بدست آمده راهكارها و پيشنهاداتي در زمينه شكل گيري مديريت متمركز گردشگري در منطقه ارايه گرديد.