اثر مداخله مبتني بر ذهن آگاهي در بافت آموزشي بر اهمال كاري و سرزندگي تحصيلي

The Effect of Mindfulness-based Intervention in Educational Setting on Academic Procrastination and Buoyancy

هدف اين پژوهش آزمون تأثير برنامه آموزشي كاهش تنيدگي مبتني بر ذهن‌آگاهي بر اهمال‌كاري تحصيلي و سرزندگي تحصيلي دانش‌آموزان دختر نوجوان تهران بود. در يك پژوهش تجربي از نوع طرح پيش آزمون _ پس آزمون_ پيگيري با گروه گواه، 60 دانش‌آموز دختر با توجه به ملاك‌هاي ورود و خروج انتخاب و سپس در غربال‌گري ثانويه با استفاده از فرم مصاحبه باليني 30 نفر از آن‌ها انتخاب و به صورت تصادفي در گروه آزمايش و گروه گواه قرار گرفتند. شركت‌كنندگان در مراحل پيش‌آزمون مقياس‌هاي اهمال‌كاري تحصيلي و سرزندگي تحصيلي را تكميل كردند و سپس در طول فرايند مداخله گروه آزمايش برنامه آموزشي كاهش تنيدگي مبتني بر ذهن‌آگاهي و گروه گواه برنامه آموزشي مهارت‌هاي مطالعه را به مدت 8 جلسه دريافت كردند. پس از پايان مداخله، هر دو گروه بار ديگر در مراحل پس آزمون و پيگيري يك‌ماهه به هر دو مقياس پاسخ دادند. نتايج آزمون تحليل واريانس آميخته نشان داد كه گروه دريافت‌كننده برنامه آموزشي كاهش تنيدگي مبتني بر ذهن‌آگاهي علاوه بر اينكه در قياس با گروه گواه به طور كلي كاهش در اهمال‌كاري تحصيلي و بهبود در سرزندگي تحصيلي بيشتري نشان دادند، در طي زمان نيز اين اثرگذاري براي گروه آزمايش حفظ شد كه پايداري اثر مداخله را نشان مي‌دهد. به طور كلي، نتايج اين پژوهش از تأثيرگذاري برنامه آموزشي كاهش تنيدگي مبتني بر ذهن‌آگاهي بر مشكلات تحصيلي حمايت مي‌كند و استفاده از اين برنامه را توسط درمانگران و مشاوران تحصيلي در بافت آموزشي مستند ساخت.

The purpose of this Study was to examine the effect of mindfulness-based stress reduction training program on academic procrastination and academic buoyancy of adolescent female students. In a experimental study using a pretest-posttest followup design with a control group, 60 female students were selected according to the inclusion and exclusion criteria and then in the secondary screening using a clinical interview form, 30 people were selected and they were randomly assigned to the experimental group and the control group. In the pretest stage, Participants completed scales of academic procrastination and academic buoyancy and then during the intervention process, the experimental group received mindfulness -based stress reduction training program and the control group received study skills training program for 8 sessions. After the intervention, both groups again responded to both scales in posttest and fallowup stages. The results of the mixed analysis of variance test showed that the group receiving the mindfulness-based stress reduction training program showed not only a generally decrease in academic procrastination and a greater improvement in academic buoyancy than the control group; rather, over time, this effect was maintained for the experimental group, which shows the stability of the intervention effect. In general, the results of this study supported the influence of mindfulness-based stress reduction training program on academic problems and documented the use of this program by academic therapists and counselors/advisors in the educational settings.