نقش سلامت اجتماعي بر سلامت جسماني و روان‌شناختي‌

فاقد عنوان لاتين

سلامت اجتماعي‌، مفهوم جديدي است كه مي‌تواند به‌عنوان يكي از اركان اصلي شرايط و نتايج سلامت در مفهوم عام به حساب آيد. قلمرو سلامت اجتماعي وسيع و حوزه‌هاي گوناگوني از جمله حمايت اجتماعي‌، مشاركت اجتماعي‌، پذيرش اجتماعي‌، شكوفايي اجتماعي‌، اعتماد اجتماعي‌، سازگاري اجتماعي، مسئوليت‌پذيري اجتماعي‌، رفاه اجتماعي‌، كيفيت زندگي را در بر مي‌گيرد. سازمان جهاني بهداشت (WHO)، سلامت را بهزيستي كامل جسماني، رواني و اجتماعي، نه صرف نبودن بيماري تعريف مي‌كند. در تعريف ديگر رديف (1998 )مفهوم سلامت اجتماعي را شامل ابعاد عملكرد مثبت ذهن در روابط اجتماعي مي‌داند كه عبارت‌اند از: پذيرش خود، رشد شخصي، روابط مثبت با ديگران، تسلط بر محيط، هدفمند بودن در زندگي و استقلال. از ديدگاه كييز فرد سالم اجتماع را به صورت يك مجموعۀ معنادار، قابل فهم و بالقوه براي رشد و شكوفايي دانسته و احساس مي‌كند كه به جامعه تعلق دارد‌، از طرف جامعه پذيرفته مي‌شود، و در پيشرفت آن سهيم است. مطالعات انجام شده نشان داده است كه بين مفهوم سلامت رواني و سلامت اجتماعي رابطۀ زيادي وجود دارد و سلامت اجتماعي نقش مهمي در پويايي و كارآمدي هر جامعه ايفا كرده و يكي از محورهاي ارزيابي سلامتي جوامع مختلف محسوب مي‌شود‌. لذا هدف تمامي جوامع اين است كه سلامت اعضايشان را حفظ كرده و ارتقاء بخشند. ساير تحقيقات نشان داده است كه دريافت حمايت اجتماعي، وضعيت تعهد‌، سطح تحصيلات‌، پايگاه اجتماعي اقتصادي‌، و مهارت‌هاي ارتباطي با سلامت جسماني و رواني رابطه دارد.

فاقد چكيده لاتين