تهاجم فرهنگي و امنيت هستي شناختي در گفتمان انقلاب اسلامي ايران

فاقد عنوان

با پايان جنگ سرد، مفهوم امنيت، فراتر از بعد نظامي آن، به‌ويژه در بعد اجتماعي و با محوريت فرهنگ و هويت در كانون توجه انديشمندان قرار گرفت. نظريه «امنيت هستي‌شناختي» رويكردي جديد است كه توسط جنيفر ميتزن در حيطه منازعات موجود در روابط بين‌الملل با تاكيد بر ملاحظات هويتي مطرح شد. براين‌اساس، تضاد اجتناب‌ناپذير فرهنگ غرب با فرهنگ انقلاب اسلامي ايران را بايد در مباني هستي‌شناختي اين دو فرهنگ سياسي جست‌وجو كرد. هدف اين مقاله شناخت مباني هستي‌شناسي متعارض فرهنگ غرب با فرهنگ اسلامي است كه در فرايند تهاجم فرهنگي قوام مي‌يابد. اين مقاله درصدد پاسخ به اين پرسش است كه از منظر هستي‌شناختي، چرا جمهوري اسلامي ايران فرهنگ غرب را به‌مثابه يك فرهنگ مهاجم تصور مي‌كند‌؟ يافته‌هاي اين مقاله با استفاده از آموزه‌هاي نظريه ميتزن نشان مي‌دهد كه نزاع هستي‌شناختي گفتمان انقلاب اسلامي ايران با غرب متاثر از بي‌اطميناني و ادراك ناامني در هستي‌شناختي رهبران انقلاب اسلامي در مواجهه با غرب به‌واسطه تقابل مفاهيم عقل و جهل در اين دو گفتمان است و هرگونه تامين امنيت هستي‌شناختي از منظر گفتمان انقلاب اسلامي در اين رويارويي، منوط بر حفظ استقلال و هويت فكري و تاكيد بر حفظ صورت و محتواي آموزه‌هاي اسلامي است. روش تحقيق اين مقاله، تطبيقي مقايسه‌اي است كه با مقايسه مباني هستي‌شناسي دو نظام انديشگي غرب و انقلاب اسلامي، تعارض و ناسازگاري اين دو ساحت انديشگي را آشكار و بر تضمن‌هاي تامين امنيت هستي‌شناختي جمهوري اسلامي ايران در روابط با غرب تاكيد دارد.

no abstract