ظرفيت هاي اجتماعي فقه با تاكيد بر آراي امام خميني (قدس سره) و آيت الله خوئي

فاقد عنوان

فقه به‌عنوان يك دانش نقلي وحياني، كه متكفل رفتار مكلفان است، به بررسي هنجارهاي فردي و اجتماعي مي‌پردازد. اين دانش علاوه بركتاب وسنت، از عقل واجماع هم استفاده مي‌كند. با توجه به اينكه فقه شيعه، يك فقه فعال، پاسخگوي شرايط و زمينه‌هاي اجتماعي است و ازآنجاكه در اسلام احكام تابع موضوع مي‌باشد، با تغيير موضوع، بر اثر تغيير زمانه، احكام آن هم تغيير مي‌كند، از‌اين‌رو اين اصطلاح رايج هست كه احكام تابع زمان ومكان است توان پاسخ‌گويي به نيازهاي متغير افراد و جوامع را دارد. در اين نوشتار، از روش توصيفي تحليلي براي استنتاج و نتيجه‌گيري از پژوهش و با استفاده از روش كتابخانه‌اي، براي گردآوري مطالب به مطالعه ظرفيت‌هاي احكام اجتماعي فقه مي‌پردازد. انقلاب اسلامي ايران و تحولات آن در دوران معاصر، كه متاثر از فقه بوده، ضرورت است ظرفيت‌هاي احكام اجتماعي فقه مورد مطالعه و پژوهش قرار گيرد. در ميان آراء و نظرات فقها، نظرات فقهي و آراي امام خميني و آيت‌الله خويي، به‌عنوان فقهاي تاثير‌گزار در جهان اسلام مورد مطالعه و توجه قرار گيرد. از‌اين‌رو اين نوشتار به بيان ظرفيت اجتماعي فقه در ترسيم نظام مديريتي جامعه، نظام معيشتي جامعه، جامعه‌پذيري فقهي و ايجاد تمدن نوين اسلامي مي‌پردازد.

no abstract