كثرت گرايي روشي در علوم انساني اسلامي از منظر آيت الله مصباح يزدي

فاقد عنوان

كثرت‌گرايي روشي به‌معناي پذيرش و كاربست روش‌هاي مختلف و متناسب است. اين نوشتار به‌ دنبال شناسايي ديدگاه آيت‌الله مصباح‌يزدي درباره كثرت‌گرايي روشي در علوم انساني‌ اسلامي و بيان جايگاه كاربرد روش‌هاي مختلف و نيز بيان پيامدهاي آن است. روش مورد استفاده، تحليل محتوا در مقام شناسايي ديدگاه‌ها و دسته‌بندي آنها و نيز تحليل منطقي در مقام بيان پيامدهاي آن است. آيت‌الله مصباح‌يزدي به‌‌عنوان يك فيلسوف به حوزه فلسفه علوم انساني‌ اسلامي پاي مي‌گذارند و در دو محور كلي، مبادي علم و ترابط علوم و نيز طرح دو نوع علم توصيفي و تجويزي، علوم انساني‌ اسلامي و كثرت‌گرايي روشي را مطرح مي‌كنند. ايشان ضمن مبنا قرار دادن تناسب روش با موضوع، به جواز بلكه لزوم استفاده از انواع روش‌هاي متناسب با موضوع مي‌رسند و عملا در هر سه بخش مبادي و علوم توصيفي و علوم تجويزي، استفاده از روش‌هاي عقلي، نقلي و تجربي را مي‌پذيرند. از پيامدهاي ديدگاه روشي ايشان، لزوم اهتمام به علوم انساني‌ اسلامي، اهتمام به فلسفه علم هر رشته، پذيرش انواع علوم و خدمات متقابل آنها به يكديگر، امكان حركت به سمت ميان‌رشتگي و نيز پذيرش نسبي علوم انساني مدرن و نقد آن است.

no abstract