تدوين چارچوبي مفهومي براي بازتعريف مفهوم محله در بافت هاي جديد شهري (مورد مطالعه: محله هوشنگ مرادي شهر كرمان)

اين تحقيق براي ارائه چارچوبي مفهومي از بازتعريف مفهوم محله در بافت هاي تازه توسعه يافته شهر كرمان، از روش نظريه زمينه اي استفاده نموده است. اين تحقيق به لحاظ هدف در زمره تحقيقات توسعه اي قرار داشته و از نوع كيفي مي باشد. جامعه آماري اين پژوهش شامل ساكنين محله هوشنگ مرادي كرماني، متخصصين دانشگاهي در رشته شهرسازي و جامعه شناسي و مديران شهري، شهر كرمان مي باشد. روش جمع آوري اطلاعات مطالعه اسنادي براي مباني نظري و مصاحبه نيمه ساختار يافته براي استخراج نظرات است. در اين مطالعه اشباع نظري براي مردم بعد از 19 مصاحبه، براي متخصصين بعد از 22 مصاحبه و براي مديران شهري بعد از 12 مصاحبه حاصل شد. يافته هاي اين تحقيق نشان داد كه بازتعريف مفهوم محله در بافت هاي تازه توسعه يافته در قالب مدل مفهومي قابل بررسي است. در اين مدل مفهومي بازتعريف مفهوم محله با تبعيت از شرايط علي نظير دسترسي به خدمات، تحرك اقتصادي، تحرك اجتماعي و احساس تعلق فردي به مكان شروع مي شود، و با شرايط پيامدهاي حاصل از استراتژي هاي ادغام شده در محله هوشنگ مرادي نظير معناي محله تابع تغيير ارزش ها، معناي محله تابع مفاهيم نو، محله با محوريت مطالبه گري و مديريت خواست و نياز ساكنين محدوده در زمينه توسعه محله به پايان مي رسد. در اين مدل مفهومي با در كنار هم قرار دادن و ادغام شروط علي، زمينه اي، مداخله اي، استراتژي و پيامدي مي توان به تعريفي تازه از محله دست يافت ، كه در انتها اين مقاله مدل مفهومي اين بازتعريف از مفهوم محله در بافت هاي جديد شهري متناسب با نظر مردم، متخصصين و مديران شهري ارائه شده است.