تبيين اثرات بعد اقتصادي و زيست محيطي كيفيت زندگي برماندگاري جمعيت سكونتگاههاي روستايي ( مطالعه موردي: روستاهاي بخش رضويه شهرستان مشهد)

براي حل مشكلات و ارتقائ ابعاد كيفي زندگي انسان ، مفهومي با عنوان " كيفيت زندگي" مطرح شده كه در سال هاي اخير مورد توجه قرار گرفته است . پايين بودن كيفيت زندگي در نواحي روستايي و درنتيجه، مهاجرت روستائيان به شهرها مسائل و مشكلات متعدد اجتماعي، اقتصادي و محيطي را در نواحي روستايي و در شهرها به دنبال داشته است. تحقيق حاضر بر مبناي هدف از نوع كاربردي و از نظر ماهيت و روش، توصيفي- تحليلي است. براي جمع آوري اطلاعات نيز از روش هاي اسنادي و ميداني بهره گرفته شده است. در همين راستا پرسشنامه اي در قالب يك شاخص بر اساس طيف ليكرت تنظيم و به صورت تصادفي بين روستاييان توزيع گرديد. جامعه آماري پژوهش 2570 نفر مي باشد؛ كه با استفاده از فرمول كوكران حجم نمونه برابر با 356 نفر انتخاب شد. تجزيه و تحليل پرسشنامه با استفاده از روش آمار توصيفي، آزمون تي و رگرسيون چندمتغيره انجام گرديده است بر اساس نتايج به دست آمده از معادلات ساختاري، اثر بعد زيست محيطي كيفيت زندگي بر ماندگاري جمعيت در مدل بررسي شده مشاهده مي شود كه p-مقدار كمتر از 0/05 بوده و آماره t (2.017) بيشتر از مقدار بحراني (1.96)است، بنابراين مي توان نتيجه گرفت كه بعد طبيعي كيفيت زندگي بر ماندگاري جمعيت سكونتگاه هاي روستايي تاثير دارد، لذا بعدزيست محيطي كيفيت زندگي بر ماندگاري جمعيت سكونتگاه هاي روستايي تاثير مثبت دارد، به بيان ديگر فرضيه اول با اطمينان 95 درصد تاييدوهمچنين بر اساس نتايج به دست آمده از معادلات ساختاري، اثر بعد اقتصادي كيفيت زندگي بر ماندگاري جمعيت در مدل بررسي شده مشاهده مي شود كه p-مقدار بيشتر از 0/05 بوده و آماره t (1.072)است، لذا مي توان نتيجه گرفت كه بعد اقتصادي كيفيت زندگي بر ماندگاري جمعيت سكونتگاه هاي روستايي تاثير دارد، به بيان ديگر فرضيه دوم با اطمينان 95 درصد تاييد مي شود.