عنوان مقاله :
تأثير تمرين هوازي و كوركومين بر غلظت پلاسمايي پروتئين واكنشگر C موش هاي صحرايي ديابتي
عنوان به زبان ديگر :
The Effect of Aerobic Exercise and Curcumin on Plasma Concentrations of C-Reactive Protein in Diabetic Rats
پديد آورندگان :
ابراهيم زاده، مرتضي دانشگاه آزاد اسلامي واحد سنندج - گروه تربيت بدني، سنندج، ايران , عزيزبيگي، كمال دانشگاه آزاد اسلامي واحد سنندج - گروه تربيت بدني، سنندج، ايران , محمدزاده سلامت، خاليد دانشگاه آزاد اسلامي واحد سنندج - گروه تربيت بدني، سنندج، ايران , پاشايي، سامان دانشگاه آزاد اسلامي واحد سقز - گروه تربيت بدني، سقز، ايران
كليدواژه :
تمرين هوازي , ديابت , كوركومين , پروتئين واكنش گر C
چكيده فارسي :
زمينه و هدف: پژوهش‌هاي پيشين تأثير مثبت تمرين هوازي و كوركومين بر متغيرهاي مختلف در شرايط ديابت را نشان داده‌اند. همچنين تركيب اين مداخلات، ممكن است اثر هم‌افزايي بر متغيرهاي پژوهش داشته باشد. پژوهش حاضر به بررسي اثر مستقل و تركيبي تمرين هوازي و مكمل كوركومين بر غلظت پروتئين واكنشگر C پلاسمايي موش‌هاي صحرايي ديابتي مي‌پردازد.
روش‌ها: 40 سر موش صحرايي نر به‌طور مساوي به گروه‌هاي كنترل سالم، كنترل ديابتي، تمرين ديابتي، كوركومين ديابتي و تمرين +كوركومين ديابتي تقسيم شدند. تمرين هوازي (پنج جلسه/هفته، هر جلسه 30 دقيقه با سرعت 22 متر/دقيقه، شيب: پنج درصد) و مكمل‌دهي (30 ميلي‌گرم/كيلوگرم وزن بدن، سه روز/هفته) به مدت هشت هفته انجام شد. 48 ساعت پس از دريافت آخرين مداخله، موش‌ها قرباني شدند.
يافته‌ها: ديابت باعث افزايش غلظت پروتئين واكنشگر C پلاسمايي شد (0/001=P). تمرين باعث كاهش غلظت پروتئين واكنشگر C پلاسمايي (0/001=P) در موش‌هاي ديابتي شد. كوركومين نيز باعث كاهش پروتئين واكنشگر C پلاسمايي (0/001=P) در موش‌هاي ديابتي شد. تركيب تمرين و مكمل نسبت به تمرين تنها/مكمل تنها اثر بيشتري در كاهش غلظت پروتئين واكنشگر C پلاسمايي داشت (P <0.001).
نتيجه‌گيري: تمرين و كوركومين به‌طور مجزا غلظت پروتئين واكنشگر C پلاسمايي موش‌هاي صحرايي ديابتي را كاهش دادند. همچنين به نظر مي‌رسد استفاده از تركيب تمرين و كوركومين نسبت به استفاده از هر يك به‌تنهايي، بيشتر بر متغير پژوهش حاضر مؤثر بوده است.
چكيده لاتين :
Background and Aim: Previous studies have shown the positive effect of aerobic exercise and curcumin on various variables in diabetes. Also, the combination of these interventions may have a synergistic effect on research variables. The present study investigates the independent and combined effect of aerobic exercise and curcumin supplementation on plasma C-reactive protein concentration in diabetic rats. Methods: Forty male rats were equally divided into healthy control, diabetic control, diabetic exercise, diabetic curcumin and diabetic curcumin + exercise. Aerobic exercise (five sessions / week, each session 30 minutes at a speed of 22 meters / minute, slope: five percent) and supplementation (30 mg / kg body weight, three days / week) were performed for eight weeks. Rats were sacrificed 48 hours after receiving the last intervention. Results: Diabetes increased the concentration of plasma C-reactive protein (P = 0.001). Exercise decreased plasma C-reactive protein concentration (P = 0.001) in diabetic rats. Curcumin also reduced plasma C-reactive protein (P = 0.001) in diabetic rats. The combination of exercise and supplementation had a greater effect on reducing the plasma C-reactive protein concentration than mono / supplementation alone (P <0.001). Conclusion: Exercise and curcumin separately reduced plasma C-reactive protein concentration in diabetic rats. It also seems that the use of a combination of exercise and curcumin than the use of each alone, has been more effective on the variables of the present study.
عنوان نشريه :
تحقيقات در علوم ورزشي و گياهان دارويي
