ارتباط پيش آگهي نوع ترانسكريپت BCR-ABL1٬ Sokal Score و سيگار به عنوان عامل سينرژيسم با پاسخ كامل سيتوژنتيكي در بيماران لوسمي ميلوئيدي مزمن تحت درمان با روش‌هاي مختلف مهار كنندگان تيروزين كينازي

The prognostic relevance of BCR-ABL1 transcript type, Sokal score and smoke as synergestic factor with complete cytogenetic response in CML patients treated with different TKI modalities

در بيماري CML تاثير نوع ترانسكريپت، Sokal score ودود سيگار روي فنوتيپ بيماري و پاسخ سيتوژنتيكي به درمان هنوز ناشناخته و بحث برانگيز است. هدف از اين مطالعه تعيين اهميت پيش آگهي نوع ترانسكريپت، Sokal score و سيگار در بيماران CML تحت درمان با روش­هاي مختلف درماني تيروزين كينازي بود. روش بررسي: در اين مطالعه 60 بيمار مبتلا به CML در آناليز وارد شدند. تايپينگ مولكولي جهت تعيين نوع ترانسكريپت به وسيله Multiplex RT-PCR انجام شد و پروتكل استاندارد بندينگ جهت پيگيري پاسخ سيتوژنتيكي در فواصل 3 و 6 ماه به كار برده شد.  يافته­ها: عمومي­ترين نوع ترانسكريپت، e14a2 (58/3 درصد) بود. در بروز تجمعي پاسخ كامل سيتوژنتيكي بين دو گروه ترانسكريپت e14a2 وe13a2 تفاوت معني داري وجود داشت (P=0.04). زمان دريافت پاسخ كامل سيتوژنتيكي در بيماران داراي ترانسكريپت e14a2 كوتاه­تر بود)P=0/01 (. ريسك مقاومت و عدم پاسخ به دارو در گروه e13a2 چهار برابر بيشتر از گروه e14a2 بود. هيچ تفاوت معني­داري در بروز تجمعي پاسخ كامل سيتوژنتيكي در بين گروه­هاي risk score وجود نداشت )P>0/05 (. در ميان بيماران سيگاري با ترانسكريپت e13a2 پاسخ به درمان در مقايسه با غيرسيگاري­ها با همان ترانسكريپت، 18بار كمتر بود. نتيجه­ گيري: بيماران با ترانسكريپت e14a2 مرتبط با پاسخ بهتر و سريعتر به ايماتينيب هستند. Sokal risk score ابزار پيش بيني كننده كارآمدي براي پاسخ مبتني بر نوع ترانسكريپت نيست. دود سيگار در بيماران بيان كننده e13a2 ممكن است كه مقاومت به درمان را سبب شود.

In chronic myeloid leukemia (CML), the influence of BCR-ABL1 transcript type, Sokal risk score and smoke on disease phynotype and cytogenetic response to treatment is still unknown and arguable. The objective of this study was to determine the prognostic significance of transcript types, risk score and smoking status among patients with CML treated with different tyrosine kinase inhibitor modalities. Materials and methods: Sixty CML patients were analyzed by Multiplex RT- PCR for molecular typing and banding standard protocols to follow the cytogenetic response of medications at intervals of 3 and 6 months. Results: The most common transcript type was e14a2 (n=35, 58.3%). There was a significant difference in cumulative incidence (CI) of complete cytogenetic response (CCR) between e14a2 and e13a2 groups (P=0.04). The time to achieve CCR was shorter in e14a2 transcript (P=0.01). The risk of resistance to drug was 4 fold higher in e13a2 group compared to e14a2. No difference was observed in CI of CCR between risk score groups (P>0.05). In smoker patients with e13a2 transcript, response to drug was lower (18 fold) than to non- smokers. Conclusion: The patients with e14a2 transcript may be associated with better and faster response to imatinib. Sokal risk score is not an efficient predictive tool for response based on transcript type. The smoke in patients expressing e13a2 may be induce resistance