بررسي نشانگرهاي زيستي سيتوژنتيك در پرتوگيري شغلي پرتوكاران پزشكي از دوزهاي كم‌تابش يونيزان: يك مطالعه مروري

سابقه و هدف: پرتوهاي يونيزان نقش مهمّي را در تشخيص و درمان پزشكي ايفا مي‌كنند. با اين‌حال ممكن است اثرات نامطلوبي بر سلامت انسان‌ها داشته باشد. بنابراين رعايت اصول حفاظت در كاهش اين اثرات نامطلوب مؤثر واقع شود. هدف از مطالعه‌ي حاضر، بررسي مطالعاتي است كه تابش‌گيري شغلي از دوزهاي كم پرتوهاي يونيزان را در پرتوكاران پزشكي با استفاده از دو نشانگر زيستي سيتوژنتيك استاندارد مورد ارزيابي قرار داده‌اند. مواد و روش‌ها: در اين مطالعه ابتدا به خلاصه‌اي از مطالعات انجام‌شده در سال‌هاي اخير در ارتباط با پرتوكاران پزشكي كه تحت تابش‌گيري شغلي از پرتوهاي يونيزان قرار دارند، اشاره و در ادامه به مقايسه نتايج اين مقالات و بررسي عوامل مخدوشگر پرداخته شده است. نتايج: اكثريت اين مطالعات بيان نموده‌اند كه پرتوگيري مزمن از دوزهاي كم از پرتوهاي يونيزان سبب افزايش انحرافات كروموزومي و ميكرونوكلئيد در پرتوكاران پزشكي در مقايسه با گروه كنترل مي‌شود، اگرچه در اين بين نتايج متناقضي هم وجود دارد كه بايد مورد توجه قرار گيرد. از سوي ديگر، علاوه‌بر دوز تجمعي دريافتي افراد و سال‌هاي اشتغال پرتوكاري، عوامل مختلف ديگري ازجمله: سن، جنس، مصرف سيگار و يا حتي رژيم‌هاي غذايي خاص نيز مي‌تواند بر اين آسيب‌ها اثرگذار باشد. نتيجه‌گيري: باتوجه به گسترش استفاده از پرتوهاي يونيزان در حوزه‌ي پزشكي، وضعيت حفاظت از پرتوكاران امري مهم و جدّي است. بنابراين به نظر مي‌رسد نظارت مستمر بيولوژيكي در كنار رعايت پروتكل‌هاي استاندارد حفاظت از پرتوكاران ضروري مي‌باشد.